Stan wydolności aparatu ruchu warunkuje to, iż niektóre osoby mogą rozpocząć ćwiczenia od poziomu średniego a inne muszą zacząć ćwiczenia od poziomu podstawowego.   

Poziom I (podstawowy):

ćwiczenia związane z dysfunkcja stawów i powięzi, z problemami objawów bólowych odkręgosłupowych, z problemem sterowania miednicą  w trakcie chodu a wreszcie z dystrofią mięśniową (zanikami mięśni) stabilizatorów lokalnych oraz stabilizatorów globalnych. Ćwiczenia prowadzone są w pozycjach niskich w warunkach mikrograwitacji, w łańcuchach otwartych oraz zamkniętych.  

Poziom II (część neurologiczna):

A. (poziom początkowy) ćwiczenia odruchów mięśniowych z warstwy powierzchownej oraz głębokiej, ćwiczenia mające na celu wykorzystanie artrokinematycznych sygnałów pochodzących z mechanoreceptorów stawowych oraz powierzchni stawowych, ćwiczenia nakierowane na wzrost stabilności neurologicznej, sztywności mięśniowej, stabilności segmentarnej oraz odcinkowej,

B. (poziom średni) ćwiczenia  równowagi posturalnej w zaburzeniach układu sensorycznego w połączeniu ze zjawiskami stabilizacji lokalnej oraz globalnej  kręgosłupa. W szczególności skupiamy się nad tym zagadnieniem jako jednym z najtrudniejszych zjawisk w edukacji pacjenta. Ćwiczenia prowadzone są w pozycjach wysokich w urządzeniu MRCST (klatka z systemem pasów stabilizacyjnych) z wykorzystaniem prostych urządzeń pomiarowych z ich nową interpretacją.  „Opanowujemy” umiejętności   sprzężeń  zwrotnych dodatnich oraz ujemnych jak i  zjawisko sprzężenia  wyprzedzającego, współpracę stabilizatorów mięśni warstwy głębokiej z mięśniami antygrawitacyjnymi (w szczególności ważne dla osób ze skoliozami piersiowymi),

C. (poziom zaawansowany) ćwiczenia z symetrycznymi oraz asymetrycznymi obciążeniami  grawitacyjnymi wpływającymi na korekcję kręgosłupa oraz jej stabilizację, rozwijamy umiejętności  wyżej opisane ze sobą w statyce oraz w dynamice  w pozycjach funkcjonalnych różnych faz chodu. 

Można śmiało powiedzieć, że to edukacja opanowywania różnych umiejętności przez motoryczną część układu nerwowego Pacjenta jest drogą prostującego się kręgosłupa.