Teoria terapii skolioz MRCST II

Uwaga: wszelkie treści zamieszczone na stronie skolio.pl stanowią utwór w rozumieniu prawa autorskiego i z tego tytułu podlegają ochronie prawnej.(znak”……..” wskazuje na praktyczny wymiar informacji. W takiej sytuacji autor tekstu zastrzega sobie prawo do nie zamieszczania informacji o charakterze praktycznym. Jedynie pacjenci podejmujący się MRCST będą mieć pełny dostęp do informacji zamieszczonych na stronie skolio.pl)

WSTĘP

Terapia MRCST ujmuje autorską idee konstytucji postawy ciała człowieka w oparciu o idee biopsychiki postawy ciała. Trójmian: teoria terapii postawy ciała – teoria postawy ciała–teoria reakcji nerwowo-mięśniowych (reakcji N-M) warunkowanych konstytucją postawy ciała, wyznacza oś terapii MRCST.

Warunki postawy ciała wyznaczają biologiczne struktury wrodzone (genetyczne) oraz biologiczne struktury kształtowane przez środowisko przyrodnicze, lecz także struktury psychiczne. Biologii nie da się zredukować do psychiki, i odwrotnie, psychiki nie da się zredukować do biologii, choć w dwóch wymienionych obszarach manifestuje się postawa ciała; postawa ciała wskazuje zarówno na aspekt biologii jak i na aspekt psychiki. Jeżeli nauki o psychice postawy ciała stanowią (nie przeciwieństwo, lecz) istotne rozwinięcie i dopełnienie nauk o biologii postawy ciała , to wartość naukową mają jedynie te teorie postawy ciała, które uwzględniają dopełniającą rolę psychiki w kształtowaniu postawy ciała.
Jeżeli biologia i psychika stanowią istotny atrybut kształtowania postawy ciała, to psychika i biologia postawy ciała muszą warunkować metody badań terapii skolioz. Metody badań terapii postawy ciała powinny badać biologiczne funkcje narządu ruchu postawy ciała oraz równoważenie procesu dojrzewania psychiki postawy ciała.
W postawie ciała zbiega się zarazem biologiczny świat neuro – fizjo-biomechanicznych funkcji narządu ruchu postawy ciała jak i mentalny świat świadomych reakcji N – M warunkowanych psychiką postawy ciała.
Przedmiotem badań terapii biologii postawy ciała jest funkcja ruchowa biologii narządów postawy ciała.

Teoria biologii postawy ciała musi uwzględniać atrybuty biologii postawy ciała: fizjologii, biomechaniki, anatomii, neurologii. OUN biologii postawy ciała warunkuje reakcje N-M warunkowane biologią postawy ciała. Świadomość psychiki postawy ciała warunkuje reakcje N-M warunkowane psychiką postawy ciała.

Fizjoterapeuta biopsychiki postawy ciała dysponuje obiektywnymi narzędziami (neurologii, fizjologii i biomechaniki) badania reakcji N-M determinowanych rozwojem biologii postawy ciała kształtowanej w środowisku przyrodniczym.

Fizjoterapeuta biopsychiki postawy ciała musi mieć wszechstronne przygotowanie teoretyczno-praktyczne do badania i leczenia funkcji narządu ruchu postawy ciała jak i dojrzewania psychiki postawy ciała.

Biologiczne warunki postawy ciała wyznaczają biologiczne struktury wrodzone (genetyczne) oraz biologiczne struktury kształtowane przez środowisko przyrodnicze.

Funkcja ruchowa narządu ruchu jest własnością biologii narządu ruchu, ale także własnością psychiki (świadomości) narządu ruchu. Biologia i psychika manifestują się w ruchu ciała, postawie ciała, zachowaniach ruchowych. Biologiczna funkcja ruchowa postawy ciała jest funkcją biologii narządu ruchu. Psychiczna funkcja ruchowa postawy ciała jest funkcją psychiki narządu ruchu. Dysfunkcje biologii i psychiki narządu ruchu warunkują dysfunkcje ruchowe, dysfunkcje statyczne i dynamiczne, dysfunkcje narządu ruchu, dysfunkcje zachowań ruchowych, dysfunkcje postawy ciała.

Biologiczne funkcje poznawcze postawy ciała  warunkowane są biologicznymi strukturami wrodzonymi, które w procesie rozwoju są kształtowane przez środowisko przyrodnicze. Psychiczne funkcje poznawcze postawy ciała warunkowane są biologicznymi strukturami wrodzonymi, które w procesie rozwoju są kształtowane przez środowisko przyrodnicze i środowisko mentalne.

Biologiczna funkcja ruchowa postawy ciała, wyłaniając się z dynamiki ośrodkowego układu nerwowego (OUN), warunkowana jest układem nerwowym  (strukturą i dojrzewaniem, rozwojem budowy u.n.  i procesem kształtowania u.n.). Ruch w stawie, funkcje mięśni postawy ciała, bez sterowania przez układ nerwowy nie istnieją. Psychiczna  funkcja ruchowa postawy ciała, wyłaniając się z dynamiki mózgu , warunkowana jest układem nerwowym oraz świadomością psychiki postawy ciała.

Struktury psychiki postawy ciała dopełniają biologię postawy ciała.

Bez elementarnej znajomości struktury psychiki postawy ciała wszelkie terapie postawy ciała są mniej lub bardziej przypadkowe. Bez elementarnej znajomości genetycznej struktury wrodzonej biologii postawy ciała wszelkie terapie postawy ciała są mniej lub bardziej przypadkowe, co może w obu przypadkach prowadzić do dysfunkcji biopsychiki postawy ciała.

Wszystkie biologiczne struktury postawy ciała są funkcją biologicznego rozwoju i środowiskowego kształtowania.

Jeżeli źródło i granice postawy ciała określa genetyczna struktura wrodzona biologii postawy ciała, która w ramach biologicznego rozwoju definiuje PREDYSPOZYCJE tego, czym potencjalnie DYSPONUJE dojrzała biologia postawy ciała, to terapia biologii postawy ciała kształtuje biologię postawę ciała w granicach biologicznych predyspozycji.

Terapia MRCST biologii postawy ciała

Terapia MRCST biologii postawy ciała zawiera…….:

 Część I – Konstytucja biologii postawy ciała człowieka – wyznacza fundament terapii biologii postawy ciała – wspiera się na następującej tezie: podstawowy atrybut biologii postawy ciała da się ująć w terminach bioprzyrody. Autorska wykładnia bioprzyrody postawy ciała jest wyprowadzona z implikacji: jeżeli biologiczny rozwój biologii postawy ciała jest konieczny i przyrodnicze kształtowanie biologicznego rozwoju biologii postawy ciała jest konieczne, to w bioprzyrodzie postawy ciała człowieka zbiega się to co konieczne. Autorska idea bioprzyrodności biologii postawy ciała zakłada, że biologiczność biologii postawy ciała determinuje ROZWÓJ struktur wrodzonych biologii postawy ciała, natomiast przyrodność biologii postawy ciała warunkuje KSZTAŁTOWANIE biologicznych mechanizmów regulacyjnych biologii postawy ciała z predyspozycji w procesie biologicznym i w procesie przyrodniczym.

Reakcje N-M warunkowane konstytucją biologii postawy ciała są być powtarzalne, przewidywalne i prawidłowe. Jeżeli reakcje N-M nie są prawidłowe, to ich przyczyna leży w dysfunkcjach biologii postawy ciała. Jeżeli reakcje N-M nie są powtarzalne i przewidywalne, to ich przyczyna leży w psychice postawy ciała.

Część II – Terapia biologii postawy ciała wspiera się na następującej implikacji: jeżeli biologia postawy ciała zależy od terapii biologii postawy ciała, to tym samym od terapii biologii postawy ciała zależą reakcje N-M warunkowane konstytucją biologii postawy ciała. Reakcje N-M warunkowane konstytucją biologii postawy ciała są powtarzalne, przewidywalne i prawidłowe. Jeżeli reakcje N-M nie są prawidłowe, to takie reakcje są warunkowane dysfunkcjami biologii postawy ciała. Jeżeli reakcje N-M nie są powtarzalne i nie są przewidywalne, to takie reakcje są warunkowane psychiką postawy ciała.
Teoria terapii biologii postawy ciała musi mieć, jak każda inna nauka, swój przedmiot oraz metodę badań. Przedmiotem badań terapii biologii postawy ciała jest bioprzyrodniczość biologii postawy ciała, zaś metody badań są nakierowane na usuwanie dysfunkcji biologii postawy ciała, uwzględniając dostosowanie przyrodniczego kształtowania do biologicznego rozwoju biologii postawy ciała. Wszelkie próby biologizacji teorii biologii postawy ciała prowadzą do zniekształcenia biologii postawy ciała. Każda prawidłowo skonstruowana teoria terapii biologii postawy ciała musi spełniać następującą implikację: jeżeli biologia postawy ciała jest warunkowana biologicznym rozwojem struktur wrodzonych i środowiskowym kształtowaniem, to terapia biologii postawy ciała musi być związana z rozpoznaniem diagnostycznym tego, co znajduje się w strukturach wrodzonych oraz kształtowaniem środowiskowym tego, co wydobyte.

Część II  terapii biologii postawy ciała poświęcona jest autorskiej teorii biologii postawy ciała w dwóch postaciach: wewnątrz-biologicznej biologii postawy ciała (warunkowanej środowiskiem wewnętrznym), zewnątrz-biologicznej biologii postawy ciała (warunkowanej środowiskiem przyrodniczym).

Terapia biologii postawy ciała w perspektywie dwójjedni biologii postawy ciała odsłania sens terapii biologii postawy ciała jako terapię wewnątrz-biologicznej biologii postawy ciała w kontekście biologicznego środowiska wewnętrznego biologii postawy ciała, terapię zewnątrz-biologicznej biologii postawy ciała w kontekście przyrodniczego środowiska zewnętrznego biologii postawy ciała.

Cześć III Biologia postawy ciała człowieka opiera się na następującej tezie: jeżeli biologia postawy ciała stanowi dualną jedność biologicznego rozwoju z przyrodniczym kształtowaniem , to biologia postawy ciała człowieka jest konsekwencją biologicznego rozwinięcia struktur wrodzonych biologii postawy ciała oraz jej kształtowania w dwóch środowiskach – biologicznym wewnętrznym i środowisku przyrodniczym zewnętrznym.

Granice możliwości biologia postawy ciała wyznaczają predyspozycje wrodzone, które w procesie rozwoju i kształtowania, przyjmują postać dyspozycji bioprzyrodniczych wyznaczających dynamiczną strukturę biologii postawy ciała. Jeżeli biologia postawy ciała jest determinowana genetyczną strukturą wrodzoną oraz środowiskiem przyrodniczym, kształtującym bioprzyrodniczo rozwijane predyspozycje, to biologiczny rozwój i środowiskowe kształtowanie wyznaczają źródła i granice biologii postawy ciała.
Do istotnych źródeł konstytuujących biologię postawy ciała należą: 1) predyspozycje biologiczne ujawniające się w procesie biologicznego rozwoju biologii postawy ciała, wyłaniające się z genetycznych struktur wrodzonych, 2) właściwe rozpoznanie i kształtowanie predyspozycji biologii postawy ciała w zewnętrznym środowisku przyrodniczym, na które składają się: 2a) oddziaływania na struktury odruchowej i nieodruchowej reakcji N – M, oddziaływania na struktury biomechanicznej reakcji N-M, oddziaływania na struktury fizjologicznej reakcji N-M biologicznego środowiska wewnętrznego oraz zewnętrznego środowiska przyrodniczego, zgodne z predyspozycjami biologii postawy ciała, które prawidłowo lub nieprawidłowo zostały rozpoznane przez terapeutę, 2b) umiejętne korzystanie z nabytych doświadczeń w trakcie ćwiczeń z terapeutą. 2c) roztropne wykorzystanie z wyuczonych reakcji N-M w ciągu dnia w ramach realizacji norm w ramach różnych zachowań ruchowych.

Biologiczna postawa ciała jest rozwijana i kształtowana przez całe życie, choć może ulec destrukcji w każdym momencie życia.

Część I

KONSTYTUCJA BIOLOGII POSTAWY CIAŁA CZŁOWIEKA

1. Źródła i granice konstytucji biologii postawy ciała człowieka.

 Teza 1.0.1. Biologia postawy ciała jest analizowany na gruncie nauk biologicznych, a przede wszystkim neurologii, biomechaniki i fizjologii, przy czym trzy nauki ufundowały osobliwe aberracje.

Neurologia postawy ciała zredukowała funkcjonowanie postawy ciała człowieka do kręgowców, w którym neurofizjologiczny mechanizm postawy ciała warunkowany jest odruchami bezwarunkowymi oraz odruchami warunkowymi.

Biomechanika postawy ciała opisuje i wyjaśnia aspekty połączeń stawowych, mechaniki mięśni, charakterystyki mas, środków ciężkości, momentów bezwładności segmentów ciała człowieka, czyli bierny układ ruchu postawy ciała. Biomechanika postawy ciała to nauka badająca wpływ wewnętrznych i zewnętrznych sił na postawę dynamiczną i statyczną ciała człowieka oraz ich skutki. Siłami wewnętrznymi są siły generowane przez mięśnie działające w systemie kości – dźwigni i ich połączeń – stawów oraz otaczającej ich powięzi. Natomiast siłami zewnętrznymi są m.in grawitacja, siła bezwładności, opór powietrza, reakcja podłoża. Biomechanika postawy ciała pomaga zrozumieć, w jaki sposób ciało ludzkie utrzymuje pozycję wysoką, porusza się oraz pozwala przewidzieć skutki tych ruchów.

Biomechanika postawy ciała eksponuje biologiczny automatyzm ruchowy zaś to co świadome lub podświadome jest pomijane. Biologia postawa ciała redukowana jest do automatycznej gry sił wewnętrznych oraz zewnętrznych. Biomechanika postawy ciała redukuje postawę ciała do biomechanicznej marionetki: mechanizm warunkujący postawę ciała wynika z pociągania za sznurki (kości) przez „siły wewnętrzne” (mięśnie) przez co narządy ruchu postawy ciała realizują zadaną funkcję biomechaniczną.

Fizjologia postawy ciała opisuje i wyjaśnia czynny układ ruchu postawy ciała. Postawa ciała determinowana jest reakcjami biochemicznych w układzie nerwowym i układzie mięśniowym. Fizjologia postawy ciała sprowadza aktywność mózgu postawy ciała do procesów fizjologicznych (dynamika mózgu warunkowana procesami neurochemicznymi). Wedle fizjologów i neurofizjologów warunkiem wszystkich reakcji N-M są procesy neurofizjologiczne mózgu postawy ciała. Fizjologia postawy ciała nie podaje żadnego kryterium demarkacyjnego umożliwiającego rozróżnienie reakcji N-M warunkowanych świadomością psychiki postawy ciała od reakcji N-M warunkowanych procesami fizjologicznymi OUN.

Zagadnienie źródeł i warunków reakcji N-M  jest FUNDAMENTALNE w kontekście postawy ciała, gdyż postawa ciała warunkowana jest właściwymi reakcjami N-M, a te powstają w wyniku nieświadomych procesów fizjologicznych układu nerwowo-mięśniowego, w wyniku świadomych procesów układu nerwowo-mięśniowego oraz w wyniku terapii postawy ciała.

Fizjologia nie jest w stanie wytłumaczyć czym jest świadomość, choć nie może zaprzeczyć jej istnieniu. Fizjologia nie jest w stanie wytłumaczyć czym jest świadomość postawy ciała, postawa ciała warunkowana świadomością, reakcja N-M warunkowana świadomością psychiki postawy ciała, choć nie może zaprzeczyć, że postawa ciała bez istnienia świadomości jest niemożliwa.

Wedle fizjologów postawa ciała jest warunkowana fizjologią procesów energetycznych zachodzących w układzie nerwowo-mięśniowym, zaś to co świadome (informacja) jest pomijane. Fizjologia manipuluje rozwojem postawy ciała człowieka poprzez grę procesów biochemicznych układu nerwowo – mięśniowego.

Fizjologia postawy ciała zakłada przekonanie o gruntownych możliwościach uzyskania świadomej  postawy ciała przez zachodzenie procesów fizjologicznych z pominięciem procesów psychicznych.

W trzech podstawowych ujęciach, które obecnie dominują w nauce o postawie ciała człowieka, postawa ciała człowieka jest pojmowana jako osobliwa marionetka neuro – fizjo – biomechaniczna.

Teza 1.1. Biologiczny rozwój biologii postawy ciała a środowiskowe kształtowanie biologii postawy ciała.

 Teza 1.1.1. Jeżeli biologia postawy ciała determinuje ROZWÓJ struktur wrodzonych biologii postawy ciała, zaś środowisko przyrodnicze warunkuje KSZTAŁTOWANIE rozwijających się struktur wrodzonych, to biologia postawy ciała tkwi jednocześnie w środowisku biologicznym i przyrodniczym (wedle Eistaina zjawiska fizyczne są determinowane przyczynowo, a wedle Bohra i Heisenberga zjawiska fizyczne są przypadkowe).

Biologia postawy ciała tkwi w wewnętrznym środowisku biologicznym oraz w zewnętrznym środowisku przyrodniczym – ale i jest funkcją biologii i funkcją przyrody. W biologii postawy ciała są struktury determinowane prawami biologii (genetyka, Prawo Delpecha-Wolffa) oraz struktury przypadkowe, warunkowane prawami przyrody. Jeżeli badania dotyczące biologii postawy ciała człowieka mają być wiarygodne, to badacz musi uwzględniać biologiczne i przyrodnicze determinanty biologii postawy ciała.

Podłoże genetyczne skoliozy związane jest z dziedziczeniem wielogenowym: gen MTNR1B, CHD7, SNTG.

Prawo Delpecha-Wolffa:
(1) prawidłowy wzrost kości może nastąpić jedynie pod warunkiem działania równomiernie rozłożonych sił nacisku i pociągania. (2) niesymetrycznym obciążeniu kości warunkuje zahamowanie lub zatrzymanie wzrostu kości po stronie, na którą działa większe obciążenie, Jest to jedna z teorii progresji skolioz.

Teza 1.1.2. Rozwijać i kształtować może się jedynie i tylko to, co już ISTNIEJE w strukturach wrodzonych biologii postawy ciała. Struktury biologiczne aparatu ruchu człowieka są jedynie konsekwencją biologicznego rozwoju i przyrodniczego kształtowania tego, co tkwi w strukturach wrodzonych.

Biologiczny rozwój postawy ciała determinowany jest genetyczną strukturą wrodzoną, która na każdym etapie rozwoju JEST warunkowana biologiczną/przyrodniczą formacją lub deformacją. 

Teza 1.1.3. Jeżeli badania biologii postawy ciała mają być wiarygodne, to badacz musi uwzględniać biologiczne i przyrodnicze determinanty biologii postawy ciała.

 Biologia postawy ciała

Teza 1.1.4. Biologia postawy ciała dysponuje teorią fundamentalną co sprawia, że ma charakter przyczynowy. Biologia postawy ciała opierać się na prawdopodobieństwu praw przyczynowo – skutkowych). Podstawowym przedmiotem badań biologii postawy ciała jest reakcja N – M  i budowa fizyczna postawy ciała.

Teza 1.1.5. Jeżeli nauka o biologia postawy ciała człowieka redukuje postawę ciała do biologii postawy ciała zwierzęcia to człowiecza zwierzęcość, z pominięciem ludzkiej mentalności (świadomości, edukacji, poznania) wyznacza przedmiot badań i metodę badań biologicznych postawy ciała.

Każde zjawisko biologii postawy ciała ma wykładnię neurologiczną/fizjologiczną/biomechaniczną. Biologiczne badania biologii postawy ciała badają czasoprzestrzenne zjawiska za pomocą aparatury pomiarowej.

Nauki biologiczne nie wykorzystują wszystkich możliwości terapii biologii postawy ciała. Nauki biologiczne opierają możliwości biologii postawy ciała na zwierzęcych atrybutach postawy ciała człowieka i zwierzęcych mechanizmach formowania postawy ciała człowieka. Nauki biologiczne abstrahują od typowo ludzkich możliwości związanych ze świadomością medyczną i edukacją medyczną postawy ciała w kształtowaniu biologii postawy ciała.

Nauki biologiczne badające biologię postawy ciała odwołują się do wyników badań empirycznych:

 (1) fizjologii (np. „odczucie zmęczenia w trakcie wysiłku fizycznego spowodowane jest  zachodzeniem procesów biochemicznych w komórkach mięśniowych”, a przecież.:

1. to tylko dobry przykład na pokazanie kryterium oddzielającego fenomeny fizjologiczne od fenomenów mentalnych wrażeń psychiki, gdyż czym innym jest odczucie zmęczenia a czym innym jest zachodzenie procesów fizjologicznych w komórkach mięśniowych w trakcie wysiłku fizycznego,
2. bezpodstawnie zakłada się izomorfię pomiędzy fenomenami psychicznymi i fenomenami fizjologicznymi. Mogłem się przecież zmęczyć z innego powodu lub odczuć zmęczenie bez wysiłku fizycznego, jak też mogłem się poczuć zmęczony z powodu wysiłku fizycznego. Badania fenomenów psychicznych nie mogą być sprowadzane do badań fenomenów fizjologicznych i odwrotnie. Nie ma logicznego przejścia między zachodzeniem fenomenów fizycznych z zachodzeniem fenomenów fizjologicznych. Nauka nie ma żadnego narzędzia logicznego i metodologicznego do wyjaśniania zachodzenia stanów psychicznych zachodzącymi stanami fizjologicznymi,
3. procesy fizjologiczne zachodzące w komórkach mięśniowych mogą być powodowane przez wiele czynników, np. przez wysiłek fizyczny ale też przez długotrwały bezruch,
4. bezpodstawnie zakłada się równoważność między stwierdzeniami: „proces wysiłku fizycznego” i „proces zmian fizjologicznych”. Równoważność zdań p i q wypowiada się w następujący sposób: p wtedy i tylko wtedy gdy q, a zapisuje się  p ⇔ q. Zdania równoważne są to więc zdania mające tę samą wartość logiczną: oba zdania p i q są równoważne jeżeli: p jest fałszywe to q też musi być fałszywe, jeżeli p jest prawdziwe to q też musi być prawdziwe.  Zatem zdania opisujące proces zmian fizjologicznych zachodzący w komórkach mięśniowych nie są równoważne ze zdaniami opisującymi proces wysiłku fizycznego, gdyż zmiany fizjologiczne zachodzące w komórkach mięśniowych mają miejsce także bez wysiłku fizycznego. Ale zarazem oba wyrażenia mogą ujmować dwa rozłączne aspekty tego samego faktu.

(2) biomechaniki (np. „odczucie równowagi warunkowane jest powstaniem siły wewnętrznej równoważącej siły zewnętrzne), a przecież……..),

(3) neurologii (np. zasłonięcie ust rękoma w trakcie ziewania warunkowane jest odruchem warunkowym, a przecież………).

Teza 1.1.6. Przedmiotem biologii postawy ciała jest badanie rozwoju struktur wrodzonych w kolejnych fazach rozwojowych biologii postawy ciała.

Teza 1.1.7. Jeżeli badania neurologiczne/fizjologiczne/biomechaniczne postawy ciała reakcji N-M warunkowanymi biologią postawy ciała odwołują się do wywiadu lub testów, to z góry da się przyjąć, że wyniki badań są subiektywne ze względu na odwołanie się do zdań o chwiejnej semantyce.

Teza 1.1.8. Nauka biologiczne postawy ciała dysponują twierdzeniami udowodnionymi o wysokim prawdopodobieństwie w oparciu o  empiryczne badania i wnioskowanie indukcyjne.

Teza 1.1.9. Neurologia/fizjologia/biomechanika bada dynamikę czasoprzestrzennych zjawisk fizycznych.

Neurologia/fizjologia/biomechanika zajmuje się przetwarzaniem energii biologicznych struktur postawy ciała, czyli zakłada istnienie toru energetycznego. Interpretacja informacji toru energetycznego struktur biologicznych postawy ciała stanowi spekulację  neurologów/fizjologów/biomechaników o wysokim prawdopodobieństwie.

Teza 1.1.10. Jeżeli biologia postawy ciała jest funkcją koniecznego rozwoju neurologicznego/fizjologicznego/biomechanicznego postawy ciała i koniecznego kształtowania środowiskowego przyrodniczego, to przy obecnym, biologicyzującym paradygmacie nauki o biologii postawy ciała jest możliwe obiektywne formułowanie twierdzeń jedynie  w zakresie dwumianu: teoria terapii postawy ciała – teoria reakcji reakcji N-M.

Możliwe jest badanie reakcji N-M warunkowanych środowiskiem przyrodniczym z pominięciem środowiska psychicznego (edukacyjnego). Stanowisko naukowców zajmujących się problematyką postawy ciała, stanowisko dominujące od wieków w teoriach terapii postawy ciała, opiera się na założeniu, że postawę ciała należy badać jedynie w kontekście biologicznym i geometrycznym, a nie psychologicznym. Stanowisko to niesie ze sobą szereg konsekwencji teoretycznych i praktycznych.

Rozwój struktur wrodzonych biologii postawy ciała jest determinowany prawami przyrody, natomiast kształtowanie biologii postawy ciała warunkowane jest środowiskiem przyrodniczym (w tym źródłami energii urządzeń technicznych). Dualność biologii postawy ciała, przejawia się w rozwoju i kształtowaniu; jeżeli badacz/lekarz/fizjoterapeuta koncentruje się na obliczu biologicznym biologii postawy ciała to tym samym je zniekształca, gdyż rozwój struktur wrodzonych biologii postawy ciała i przyrodnicze kształtowanie nawzajem się warunkują. Środowisko przyrodnicze, przede wszystkim grawitacja, permanentnie oddziałuje na biologię postawy ciała warunkując reakcje N-M. Reakcje N-M warunkowane wewnętrznym środowiskiem biologicznym oraz zewnętrznym środowiskiem przyrodniczym wyznaczają fundament badań neurologii/fizjologii/biomechaniki postawy ciała.

Jeżeli biologia postawy ciała bazuje na głębokiej harmonii biologicznego rozwoju i przyrodniczego kształtowania i biologia postawy ciała wyznacza fundament badań biologii postawy ciała to przedmiotem badań neurologii/fizjologii/biomechaniki biologii postawy ciała jest uchwycenie możliwych prawideł strukturalnej jednorodności reakcji N-M determinowanych biologią i środowiskiem przyrodniczym.

Badania kliniczne biologii postawy ciała czasami tylko umożliwiają separację obu środowisk (wewnętrznego środowiska biologicznego i zewnętrznego środowiska przyrodniczego) możliwą do odtworzenia w warunkach terapii postawy ciała. Środowisko biologiczne biologii postawy ciała w sensie biologicznym nie jest środowiskiem przyrodniczym biologii postawy ciała, gdyż reakcje N-M warunkowane procesami neurologicznymi/fizjologicznymi/biomechanicznymi postawy ciała występują także poza środowiskiem przyrodniczym biologii postawy ciała (kosmonauta w kosmosie nie traci możliwości zmiany położenia części swojego ciała).

Środowisko biologii postawy ciała

Teza 1.1.11. Biologia postawy ciała jako struktura biologiczna, jest bezpośrednio warunkowana:

– wewnętrznym środowiskiem biologicznym. Środowisko biologiczne biologii postawy ciała rozwija się zgodnie z prawami przyrody i stanowi przedmiot badań nauk biologicznych.

– zewnętrznym środowiskiem przyrodniczym (głównie środowisko grawitacyjne).

Środowisko przyrodnicze rozwija się zgodnie z prawami przyrody i stanowi przedmiot badań nauk przyrodniczych. Oba środowiska są czasoprzestrzenne i energetyczne (warunek zachowania pędu i masy). Czasoprzestrzenność środowiska przyrodniczego warunkuje czasoprzestrzenność biologii postawy ciała. W sensie przyrodniczym biologia postawy ciała jest tworem (1) przyrodniczym i (2) czasogeometrycznym (czasoprzestrzennym).

Środowisko przyrodnicze jest niezbędne do rozwoju i kształtowania biologii postawy ciała: znacznego stopnia odwapnienie kośćca występuje u kosmonautów długotrwale przebywających w stanie nieważkości.

Środowisko przyrodnicze jest niezbędne do rozwoju i kształtowania czasogeometrii biologii postawy ciała. 

Wg teorii grawitacji A. Einsteina geometria czasoprzestrzeni środowiska przyrodniczego biologii postawy ciała warunkowana jest relacją krzywizny czasoprzestrzeni do rozkładu materii i energii wyrażonego w tensorze pędu. Tylko dlatego , że zakrzywienie czasoprzestrzeni jest niewielkie, można przyjąć, że płaszczyzna geometrii czasoprzestrzeni środowiska przyrodniczego biologii postawy ciała jest płaska a nie eliptyczna. Kartezjański układ odniesienia umożliwia  badanie geometrii biologii postawy ciała w trzech płaszczyznach.

Biologia postawy ciała funkcjonuje w opisanych środowiskach, które nawzajem oddziałują na siebie. Środowisko biologiczne i środowisko przyrodnicze oddziałuje na biologię postawy ciała wedle praw przyrody.