602 876 051 | mail:jacek_staniszewski@skolio.pl
Teoria terapii skolioz MRCST I
KONKLUZJE TEORII BIOPSYCHIKI POSTAWY CIAŁA
Uwaga: wszelkie treści zamieszczone na stronie skolio.pl stanowią utwór w rozumieniu prawa autorskiego i z tego tytułu podlegają ochronie prawnej.
Wstęp
Albert Einstein miał GENIALNĄ, GŁĘBOKĄ intuicję, która nie ujmowała ZMIENIAJYCH SIĘ ZJAWISKA W ŚWIECIE lecz STRUKTURĘ ŚWIATA FIZYCZNEGO. Jego intuicja przełamała genialne, lecz powierzchowne myślenie Newtona. Analiz RZECZYWISTOŚCI FIZYCZNEJ nie należy rozpoczynać od SPOSTRZEŻEŃ lecz od FUNDAMENTALNEJ TEORII RZECZYWISTOŚCI FIZYCZNEJ opisującej FUNDAMENT ZJAWISK FIZYCZNYCH. Struktura świata jest GEOMETRYCZNA a z drugiej strony ENERGETYCZNA. ZMIANA GEOMETRII JEST FUNKCJĄ ENERGII I ODWROTNIE.
Historia nauki pokazuje, że postępy naukowe rozpoczynały się od odkrycia struktury badanej rzeczywistości naukowej, zaś badania empiryczne potwierdzały postępowe intuicje naukowe.
Fizjoterapia ma za sobą ok. 50.000 badań naukowych. Jeden z profesorów biomechaniki tak ocenił ich wynik „W sumie na ich podstawie nic nie wiemy”. Fizjoterapia jako nauka o biologii postawy ciała potrzebuje Fundamentalnej Teorii Postawy Ciała.
Autorska Teoria Fundamentalna ujmuje strukturę postawy ciała jako strukturę biologiczno-psychiczną. Przy czym psychika jest funkcją biologii, a czasami tylko biologia może być funkcją psychiki.
Człowiecza biopsychika permanentnie STAJE SIĘ i dlatego biopsychiki nie można zrozumieć. Odkrywanie biopsychiki nigdy nie ustanie. STAWANIE SIĘ BIOPSYCHIKI nie jest zmianą, gdyż staje się tylko to co JEST możliwe. Konkretna biopsychika jest zaktualizowaną możliwością. Zmiana w postawie ciała zachodzi tylko w akcydensach (w położeniu ciała, w napięciu mięśniowym, w emocji, w świadomości, w potrzebach, w motywacjach). Patologiczne napięcia mięśniowe to stan fizjobiomechanicznego uszczerbku. Świadomość patologicznego napięcia mięśniowego to doznanie psychofizycznego uszczerbku. Świadomość tego, że wiem, że mam patologiczne napięcie mięśniowe, patologicznie zmienione położenie kręgosłupa to mentalny stan wyboru rozpoczynający się od poznania źródła i granic świadomości zmiany położenia ciała, uświadomienia sobie, że postawa ciała to stan w dużym stopniu zależny od psychiki.
Postawa ciała jest odruchowa, automatyczna. Biolodzy – neurolodzy, fizjolodzy, biomechanicy, fizjoterapeuci – interpretują to twierdzenie „postawa ciała w całości zależy od biologii człowieka”, a przecież:
Jeżeli psychika warunkuje odruch warunkowy to jeżeli przedmiotem świadomości jest zmiana napięcia mięśniowego to przedmiotem odruchu warunkowego będzie zmiana napięcia mięśniowego, która została wpierw wyznaczona świadomym wyborem.
Jeżeli psychika warunkuje sprzężenie zwrotne to sprzężenia zwrotnego nie da się osiągnąć bez świadomości widzenia, świadomości słyszenia, świadomości czucia położenia swojego ciała.
Jeżeli psychika warunkuje świadomą postawę ciała to bez świadomości nie jest możliwe stanie, badanie radiologiczne postawy ciała.
Jeżeli psychika warunkuje świadomą równowagę ciała to bez świadomości nie jest możliwe stanie na jednej kończynie dolnej, chód, wstawanie w fotela.
Aby pacjent miał świadomość tych i wielu innych zjawisk postawy ciała MUSI nabywać WIEDZĘ o tych zjawiskach i integrować ją w obszarze biologiczno – psychicznym.
Autorska TEORIA FUNDAMENTALNA BIOPSYCHIKI POSTAWY CIAŁA jest próbą wyjścia z głębokiego kryzysu w jakim znalazła się:
– fizjoterapia rozszerzająca granice metod fizjoterapeutycznych jedynie w horyzoncie biologii postawy ciała z pominięciem psychiki postawy ciała,
– rodzina, która czerpie wiedzę o postawie ciała z mass mediów rządzonych przez instytucje państwowe i niepaństwowe funkcjonujące pod ochronnym parasolem państw (w Polsce SOSORT, KIF) ustanawiających NOWY ŁAD MEDYCZNY dla pacjentów i fizjoterapeutów (wielokrotnie przy braku akceptacji treści ustaw przez środowisko fizjoterapeutyczne).
– obiektywna nauka zastępowana nauka doktrynalną.
Teoria terapii leczenia skolioz MRCST ujmuje autorską idee konstytucji postawy ciała człowieka w oparciu o idee biopsychiki postawy ciała. Trójmian: teoria terapii postawy ciała – teoria postawy ciała – teoria reakcji nerwowo-mięśniowych (dalej: reakcji N-M) warunkowanych konstytucją postawy ciała, wyznacza oś terapii MRCST.
Przez wieki nie zauważono (lub neguje się fakt), że warunki postawy ciała wyznaczają nie tylko biologiczne struktury wrodzone (genetyczne) oraz biologiczne struktury kształtowane przez środowisko biologiczne oraz środowisko przyrodnicze wpływające na automatyzm postawy ciała, lecz także struktury psychiczne, które w procesie rozwoju są kształtowane edukacyjnie.
Nauka nie ma żadnych podstaw metodologicznych, by oddzielać to, co fizyczne, od tego, co niefizyczne badając strukturę postawy ciała, z racji tego, że nie są to dwa jestestwa, lecz jedno. Postawa ciała człowieka ma swoje korzenie w biologii ciała oraz w psychice. Patrząc na postawę ciała obserwator widzi nie tylko biologiczny automatyzm odzwierzęcych odruchów i sprzężeń zwrotnych warunkujący odzwierzęcą regulację Ośrodkowego Układu Nerwowego (dalej: OUN) biologicznie kształtującego postawę ciała, ale także świadomość wyłaniającą się z dynamiki mózgu człowieka, umożliwiającą obranie świadomej postawy ciała oraz wykonanie ruchów świadomych.
Jak jest jest możliwe połączenie zwierzęcych mechanizmów adaptacyjnych postawy ciała z ludzkim, świadomym (opartym na edukacji) sterowaniem napięciem mięśniowym, umożliwiającym wykonanie świadomego ruchu?
Biologii nie da się zredukować do psychiki, i odwrotnie, psychiki nie da się zredukować do biologii, choć w dwóch wymienionych obszarach manifestuje się postawa ciała; postawa ciała wskazuje zarówno na aspekt biologii jak i na aspekt psychiki.
Jeżeli nauki o psychice postawy ciała (psychologia) stanowią (nie przeciwieństwo, lecz) istotne rozwinięcie i dopełnienie nauk o biologii postawy ciała, to wartość naukową mają jedynie te teorie postawy ciała, które uwzględniają dopełniającą rolę psychiki w kształtowaniu postawy ciała.
Przez wieki do dnia dzisiejszego na problem postawy ciała patrzy się jak na problem biologii/geometrii/fizjologii/biomechaniki postawy ciała. A przecież redukcja źródeł i warunków postawy ciała do zjawisk czysto biologicznych mogłaby być właściwa tylko wtedy, gdyby postawa ciała nie była warunkowana świadomością postawy ciała a jedynie dysfunkcjami biologii postawy ciała. Skoro istotnym atrybutem, kształtującym postawę ciała, jest świadomość postawy ciała, to postawy ciała nie da się uzyskać bez świadomości.
Fundamentem wszystkich metod terapii postawy ciała (fizjoterapii edukacyjnej) jest świadomy ruch korekcyjny. Terapie te w najmniejszym stopniu nie tłumaczą roli świadomości postawy ciała, bez której wszelka terapia postawy ciała (ruch korekcyjny, świadoma stabilizacja, świadoma ocena postawy ciała) w ogóle nie jest możliwa.
Jeżeli psychika stanowi istotny atrybut kształtowania postawy ciała, to psychika postawy ciała musi warunkować metody badań terapii postawy ciała.
Metody badań terapii postawy ciała powinny badać (1) biologiczne funkcje postawy ciała, (2) równoważenie procesu dojrzewania postawy ciała (dojrzewania struktur biologicznych i struktur psychicznych). Terapia postawy ciała musi uwzględniać zarówno aspekt biologii postawy ciała (terapia biologii postawy ciała) jak i psychiki postawy ciała (terapia psychiki postawy ciała).
W postawie ciała zbiega się zarazem biologiczny świat neuro-fizjo-biomechanicznych funkcji ruchowych postawy ciała jak i mentalny świat świadomych reakcji N – M warunkowanych konstytucją psychiki postawy ciała.
Przedmiotem badań terapii biologii postawy ciała jest funkcja ruchowa postawy ciała, zaś metody badań biologii postawy ciała są nakierowane na badanie funkcji postawy ciała w dwóch środowiskach: wewnętrznym środowisku biologii postawy ciała i zewnętrznym środowisku przyrodniczym postawy ciała.
Przedmiotem badań terapii psychiki postawy ciała jest biomentalność psychiki postawy ciała, zaś metody badań psychiki postawy ciała są nakierowane na badanie równoważenia procesu dojrzewania psychiki postawy ciała, uwzględniając dostosowanie mentalnego kształtowania do biologicznego rozwoju psychiki postawy ciała.
Przedmiotem badań terapii biopsychiki postawy ciała jest biopsychika postawy ciała, zaś metody badań biopsychiki postawy ciała są nakierowane na badanie równoważenia procesu dojrzewania psychiki postawy ciała z procesem dojrzewania biologii postawy ciała , uwzględniając dostosowanie świadomego kształtowania do biologicznego rozwoju postawy ciała.
Teoria psychiki postawy ciała musi uwzględniać atrybuty psychiki postawy ciała: świadomości, pamięci, woli, emocji, aksjologii, intelektu, charakteru, poznania.
Teoria biologii postawy ciała musi uwzględniać atrybuty biologii postawy ciała ujęte przez nauki biologiczne: fizjologię, biomechanikę, anatomię, neurologię.
Żadna nauka nie może dysponować narzędziami badającymi sferę mentalną jaką jest psychika postawy ciała w sposób obiektywny. Przedmiotem badania biomentalności postawy ciała jest zarazem biologia postawy ciała jak i psychika postawy ciała.
OUN (w tym niższe piętra mózgu) postawy ciała warunkuje automatyczne (nieświadome) reakcje N-M postawy ciała. Mózg (wyższe piętra mózgu) psychiki postawy ciała warunkuje świadome i nad – świadome zachowania i reakcje N-M (reakcje N-M warunkowane konstytucją psychiki postawy ciała).
Nauki biologiczne (fizjologia, biomechanika, fizjoterapia pozaedukacyjna) zakładają jeden, podstawowy rodzaj reakcji N – M . Jest to reakcja warunkowa i bezwarunkowa.
Czy nauka o biomentalności /biopsychice postawy ciała może dysponować narzędziami badawczymi do badania neurobiologii mózgu psychiki postawy ciała warunkującej świadome reakcje N-M, badania OUN postawy ciała warunkującego automatyczne reakcje N-M ?
Fizjoterapeuta biopsychiki postawy ciała nie dysponuje obiektywną aparaturą pomiarową do badania reakcji N-M warunkowanych psychiką (świadomością) postawy ciała, gdyż psychika postawy ciała jest kształtowana w trzech środowiskach (biologicznym, przyrodniczym i edukacyjnym). Fizjoterapeuta biopsychiki postawy ciała dysponuje jedynie narzędziami fizjologii i biomechaniki, neurologii i anatomii do badania reakcji N-M determinowanych rozwojem biologii postawy ciała kształtowanej w środowisku biologicznym i środowisku przyrodniczym.
Fizjoterapeuta biopsychiki postawy ciała musi mieć wszechstronne przygotowanie zarazem do badania biologicznych funkcji ruchu postawy ciała jak i badania dojrzałości psychiki postawy ciała.
Teoretyczne zagadnienia terapii skolioz MRCST zawierają trzy części: teorię biopsychiki postawy ciała (część 1), teorię biomentalności psychiki postawy ciała (część 2) oraz teorię biologii postawy ciała (część 3).
Teoria MRCST opisuje, wyjaśnia oraz ujmuje aspekt biologiczny i aspekt mentalny postawy ciała w trzech częściach teorii postawy ciała.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII BIOPSYCHIKI POSTAWY CIAŁA
Konkluzje – w postać implikacji logicznych – są ujęte w pięciu grupach tematycznych.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE FIZJOTERAPII EDUKACYJNEJ
1. Jeżeli nauki o biologii są rozłączne względem nauk o psychice, i nauka o postawie ciała jest funkcją nauk o biologii oraz nauk o psychice, to fizjoterapii edukacyjnej jako nauki o kształtowaniu postawy ciała nie da się oddzielić od nauk o biologii postawy ciała i nauk o psychice postawy ciała.
2. Jeżeli nauka o postawie ciała jest funkcją nauk o biologii i nauk o psychice, to postawa ciała ma strukturę biopsychiczną, co generuje bogate konsekwencje w zakresie wykładni fizjoterapii edukacyjnej, biopsychiki postawy ciała i reakcji N-M postawy ciała.
3. Jeżeli badaniem zjawisk fizycznych dynamiki biologii postawy ciała zajmuje się neurologia, fizjologia, biomechanika to badaniem zjawisk psychiki postawy ciała zajmuje się psychologia.
4. Jeżeli neurologia, fizjologia i biomechanika są osadzone w teorii fundamentalnej, dysponującej prawami naukowymi, twierdzeniami teoretycznymi i metodami opartymi na wnioskowaniu dedukcyjnym, natomiast psychologia korzysta z interpretacji i wnioskowania indukcyjnego, to pierwsze są konieczne, zaś psychologia jest przygodna.
5. Jeżeli podłożem psychologii badającej psychikę postawy ciała nie są nauki o biologii (neurobiologii), to podłożem są założenia doktrynalne i ideologiczne, zniekształcające myślenie i reakcje N-M postawy ciała; im bardziej psychologia badająca psychikę postawy ciała dystansuje się od nauki o biologii psychiki postawy ciała, tym bardziej jest podatna na formułowanie doktryn i ideologii, zamazujących różnice między myśleniem teoretycznym a myśleniem doktrynalnym.
6. Jeżeli dopełnieniem nauki o biologii postawy ciała badającej biologię postawy ciała nie są nauki o psychologii badającej psychikę postawy ciała (np. dopełnieniem jest socjologia, politologia, matematyka probabilistyczna), to założenia nauki o biologii postawy ciała są doktrynalne i ideologiczne, zniekształcające funkcjonowanie postawy ciała; im bardziej biologia badająca biologię postawy ciała dystansuje się od nauki o psychice postawy ciała, tym bardziej jest podatna na formułowanie doktryn i ideologii, zamazujących różnice między myśleniem teoretycznym a myśleniem doktrynalnym.
7. Jeżeli nauka o biologii postawy ciała badającej biologię postawy ciała neguje konieczność dopełniania jej nauką o psychice postawy ciała to założenia nauka o biologii postawy ciała są doktrynalne i ideologiczne, zniekształcające funkcjonowanie postawy ciała.
8. Jeżeli psychologia badająca psychikę postawy ciała będzie dysponowała teorią fundamentalną z układem twierdzeń teoretycznych, to w konsekwencji oczyści się z wątków doktrynalnych i ideologicznych; w psychologii badającej psychikę postawy ciała nazbyt łatwo w obręb wiedzy naukowej wkrada się wiedza doktrynalna, ujmowana w języku potocznym o chwiejnej semantyce, zniekształcająca proces fizjoterapii edukacyjnej.
9. Jeżeli biologia badająca biologię postawy ciała dysponuje biologiczną teorią fundamentalną z układem twierdzeń teoretycznych zredukowanych do biologii postawy ciała, to w konsekwencji musi oczyścić się z wątków doktrynalnych i ideologicznych tkwiących w biologicznej teorii fundamentalnej postawy ciała.
10. Jeżeli psychologia badająca psychikę postawy ciała jest wymieszana z ideologiami społeczno – politycznymi, to tym samym socjologia i politologia dziedziczy doktrynalną chwiejność semantyczną, zniekształcając wyniki badań fizjoterapii edukacyjnej.
11. Jeżeli biologia badająca biologię postawy ciała jest wymieszana z ideologiami społeczno – politycznymi, to tym samym biologia badająca biologię postawy ciała dziedziczy doktrynalną chwiejność semantyczną socjologii i politologii, zniekształcając wyniki badań nauk o biologii postawy ciała, w tym wyniki badań fizjoterapii edukacyjnej.
12. Jeżeli biologia badająca biologię postawy ciała jest wymieszana z matematyką probabilistyczną, to tym samym biologia badająca biologię postawy ciała dziedziczy matematyczną strukturę twierdzeń, zniekształcając wyniki badań postawy ciała, w tym wyniki badań fizjoterapii edukacyjnej w tego powodu, iż badania ilościowe nie mogą obiektywizować wyników badań z istoty subiektywnych.
13. Jeżeli fizjoterapeuci edukacyjni w swoich badaniach nie uwzględniają strukturalnego splotu determinant biologicznych z uwarunkowaniami psychiki postawy ciała, to bezwiednie zanurzają się w myśleniu dogmatycznym i doktrynalnym; ze względu na próby dekompozycji postawy ciała istnieje pilna potrzeba oczyszczenia nauk o biologii postawy ciała, w tym fizjoterapii edukacyjnej z wszelkich naleciałości doktrynalnych.
14. Jeżeli nauki o psychice postawy ciała stanowią (nie przeciwieństwo, lecz) istotne rozwinięcie i dopełnienie nauk o biologii postawy ciała, to wartość naukową mają jedynie te teorie nauk o psychice postawy ciała, które stanowią dopełnienie nauk o biologii postawy ciała, łącznie z aparaturą logiczno-metodologiczną.
15. Jeżeli fizjoterapia edukacyjna postawy ciała nie odzwierciedla całej kompozycji kształtowania postawy ciała, to wartość naukową mają jedynie te teorie fizjoterapii edukacyjnej postawy ciała, które stanowią unię nauk o psychice postawy ciała i nauk o biologii postawy ciała.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII BIOPSYCHIKI POSTAWY CIAŁA
1. Jeżeli postawa ciała stanowi ujednostkowienie biologii i psychologii, to postawa ciała ma strukturę biopsychiczną; ujednostkowienie pierwsze determinuje biologiczny aspekt postawy ciała, zaś ujednostkowienie drugie warunkuje psychiczny aspekt postawy ciała.
2. Jeżeli biopsychika postawy ciała stanowi dualną jedność biologicznego rozwoju i kształtowania w ramach fizjoterapii edukacyjnej, to podłożem postawy ciała jest biologiczny rozwój struktur wrodzonych oraz kształtowanie w ramach fizjoterapii edukacyjnej, przy czym dualna jedność biopsychiki może być zaburzona z określonych powodów, przyczyniając się do większych lub mniejszych zniekształceń biopsychiki postawy ciała.
3. Jeżeli głębia i granice biopsychiki postawy ciała wyznaczają predyspozycje wrodzone, które w procesie rozwoju i kształtowania przyjmują postać dyspozycji, zaś dyspozycje w ramach fizjoterapii edukacyjnej są kształtowane zgodnie z rozpoznanymi predyspozycjami, to wtedy zachodzi harmonia między biologicznym rozwojem a kształtowaniem w ramach fizjoterapii edukacyjnej: brak harmonii, czyli dysharmonia, generuje napięcia, gdzie nadmiar napięć generuje zaburzenia psychosomatyczne, które mogą generować patologiczne biopsychiki postawy ciała.
4. Jeżeli biologiczny rozwój biopsychiki postawy ciała nie jest zrównoważony z kształtowaniem w ramach fizjoterapii edukacyjnej, to brak zrównoważenia może prowadzić do zaburzeń biopsychiki postawy ciała.
5. Jeżeli genetyczna struktura wrodzona biopsychiki postawy ciała jest uszkodzona, to ten fakt może skutkować niedorozwojem, co w konsekwencji może prowadzić do patologicznych reakcji N-M.
6. Jeżeli kształtowanie biopsychiki postawy ciała w ramach fizjoterapii edukacyjnej jest nieadekwatne do predyspozycji fundowanych biologicznym rozwojem, to nieadekwatność (poprzez napięcie, stres, bunt, nerwice) może prowadzić do dysfunkcji, co może być powodem aberracji psychiki postawy ciała.
7. Jeżeli edukacja odruchu warunkowego w ramach fizjoterapii edukacyjnej nie jest adekwatna do odruchu bezwarunkowego, to brak adekwatności grozi napięciami, nerwicami lub zaburzeniami psychiki postawy ciała.
8. Jeżeli biologiczny rozwój biopsychiki postawy ciała jest możliwy dzięki energii biologii postawy ciała, zaś kształtowanie biopsychiki w ramach fizjoterapii edukacyjnej jest możliwe dzięki energii środków przekazu (np. dotyk, ćwiczenia czynne), to w biopsychice postawy ciała da się wyróżnić spektrum sublimacji energii, począwszy od energii fizjologii postawy ciała, a skończywszy na energii świadomości postawy ciała, umożliwiającej spostrzeżenia związane z postawą ciała.
9. Jeżeli energia świadomości postawy ciała korzysta z energii fizjologii postawy ciała i uzyskanie energii dynamizującej świadomość postawy ciała jest możliwe dzięki zintensyfikowaniu zjawisk świadomości postawy ciała, to owa intensywność umożliwia rozszerzenie świadomości postawy ciała.
10. Jeżeli uzyskanie energii świadomości postawy ciała jest determinowane intensywnością zjawisk świadomości postawy ciała, to zrównoważone działania świadomości postawy ciała i działania biologii postawy ciała mają istotny wpływ na wszechstronnie ukształtowaną biopsychikę postawy ciała; energia świadomości postawy ciała oświetla zjawiska zmysłowe postawy ciała, co umożliwia zmysłowe spostrzeżenia postawy ciała, odtwarzanie odruchów warunkowych oraz przyswajanie wiedzy empirycznej teorii postawy ciała.
11. Jeżeli dysfunkcje dotyczą zaburzeń biologii biopsychiki postawy ciała lub są konsekwencją niedorozwoju biologicznego biopsychiki postawy ciała, mikrouszkodzeń komórek nerwowych OUN postawy ciała, braku zrównoważonego rozwoju biologicznego względem biologicznego kształtowania biologii biopsychiki postawy ciała, to jest zaburzone zmysłowe spostrzeganie postawy ciała, aktywność świadomego, odruchowego kształtowania bipsychiki postawy ciała, kształtowania emocjonalnej sfery postawy ciała oraz kształtowania intelektualnej sfery poznania empirycznego.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII KSZTAŁTOWANIA BIOPSYCHIKI POSTAWY CIAŁA
1. Jeżeli kształtowanie biopsychiki postawy ciała sprowadza się do wydobywania predyspozycji wrodzonych struktur świadomości postawy ciała oraz kształtowania atrybutów świadomości postawy ciała w ramach wyznaczonych predyspozycji struktur wrodzonych, to teorie fizjoterapii edukacyjnej nieuwzględniające tej biopsychicznej zależności są kwalifikowane jako doktryny kształtowania postawy ciała realizujące programy ideologiczne.
2. Jeżeli wszystkie struktury świadomości postawy ciała są konsekwencją rozwijających się predyspozycji przekazywanych genetycznie, lecz kształtowanych w ramach fizjoterapii edukacyjnej, to bez elementarnej wiedzy z zakresu neurobiologii i fizjologii wszelkie kształtowanie świadomości postawy ciała jest mniej lub bardziej przypadkowe, czego konsekwencją są możliwe nieprzystosowania społecznej świadomości postawy ciała.
3. Jeżeli fizjoterapeuta edukacyjny ma na uwadze dobro etyczne pacjenta, to powinien wdrażać teorie kształtowania biopsychiki postawy ciała, a nie doktryny kształtowania biologii postawy ciała; indoktrynacja kształtowania biologii postawy ciała zawsze prowadzi do społecznie niepożądanych skutków.
4. Jeżeli pacjent – przez swe etycznie dobre lub złe zachowanie kształtujące aksjologiczną i normatywną świadomość postawy ciała – staje się dobry lub zły społecznie, to pacjent przez swoje zachowanie kształtuje społeczną aksjologię psychiki postawy ciała, gdyż jakość czynu przechodzi na jakość sprawcy.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII BIOPSYCHIKI
1. Jeżeli biopsychika postawy ciała stanowi dualną jedność biologicznego rozwoju z kształtowaniem w ramach fizjoterapii edukacyjnej, to biopsychika jest konsekwencją biologicznego rozwinięcia struktury wrodzonej psychiki postawy ciała oraz jej kształtowania.
2. Jeżeli głębia i granice biopsychiki wyznaczają predyspozycje wrodzone, które w procesie rozwoju i kształtowania przyjmują postać dyspozycji, to biopsychikę konstytuują: (1) predyspozycje ujawniające się w procesie biologicznego rozwoju wyłaniające się z genetycznych struktur wrodzonych, (2) właściwe wydobywanie i kształtowanie predyspozycji zmysłowo – intelektualnych w środowisku rodzinnym, gabinetowym i pozagabinetowym, na które składają się: (2a) zmysłowe oraz aksjologiczne i normatywne kształtowanie świadomości postawy ciała, zgodne z predyspozycjami kształtowanej świadomości postawy ciała, które prawidłowo (lub nieprawidłowo) są rozpoznawane przez kształtującego, (2b) przyswajanie empirycznej wiedzy naukowej w trakcie ćwiczeń, zgodne z predyspozycjami rodziców i fizjoterapeutów, którzy prawidłowo (lub nieprawidłowo) rozumieją logiczno-gramatyczną strukturę wiedzy ujętej w zdaniach, (2c) umiejętne korzystanie z nabytych doświadczeń w trakcie ćwiczeń, (2d) roztropne zachowania nakierowane na dobro społeczne.
3. Jeżeli aksjologia biopsychiki postawy ciała determinowana jest predyspozycjami rozwijanych struktur wrodzonych, odruchami bezwarunkowymi i ukształtowanymi odruchami warunkowymi w ramach fizjoterapii edukacyjnej oraz edukacji fizjoterapeutycznej, to aksjologię zachowań warunkuje mniej lub bardziej ustabilizowana biopsychika postawy ciała.
4. Jeżeli biopsychika postawy ciała determinowana jest predyspozycjami rozwijanych struktur wrodzonych, odruchami bezwarunkowymi i ukształtowanymi odruchami warunkowymi biologii postawy ciała w ramach fizjoterapii edukacyjnej oraz edukacji fizjoterapeutycznej, to świadome reakcje N-M warunkuje mniej lub bardziej dojrzała biopsychika postawy ciała.
5. Jeżeli biopsychika postawy ciała dysponuje mechanizmem regulacyjnym, integrującym świadomość postawy ciała i zachowanie w środowisku rodzinnym, gabinetowym i pozagabinetowym ze względu na możliwe cele, to biopsychika warunkuje dyspozycje w zakresie uświadomienia motywacji, schematów działań, emocji, spostrzeżeń i sądów, ale i gwarantuje powtarzalną spójność zachowań w określonych sytuacjach.
6. Jeżeli biopsychika postawy ciała dysponuje mechanizmem regulacyjnym, integrującym świadomość postawy ciała i odruchy warunkowe postawy ciała ze względu na możliwe cele, to biopsychika warunkuje dyspozycje w zakresie kontroli, oceny i sprawczości reakcji N-M.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII ZACHOWAŃ I REAKCJI N-M
1. Jeżeli biopsychika postawy ciała z natury jest etycznie dobra lub etycznie zła, to aksjologiczne kształtowanie nie jest w stanie zmienić jej natury, choć może ją wzmocnić lub osłabić, jako że przez swe etycznie dobre lub etycznie złe zachowanie – biopsychika kształtuje samą siebie w granicach wyznaczonych przez predyspozycje, choć jakość biopsychiki może wpływać na jakość zachowania w granicach działań upozorowanych.
2. Jeżeli biopsychika postawy ciała z natury jest podatna na kształtowanie zmysłowo – intelektualne lub nie jest podatna na kształtowanie zmysłowo – intelektualne, to kształtowanie w ramach fizjoterapii edukacyjnej nie jest w stanie zmienić jej natury, choć może ją wzmocnić lub osłabić, jako że przez swe odruchowe reakcje N-M – biopsychika postawy ciała kształtuje samą siebie w granicach wyznaczonych przez predyspozycje.
3. Jeżeli zachowanie jako skutek fizjoterapii edukacyjnej ma status świadomego postępowania normatywnego lub świadomego czynu aksjologicznego, to ciąg konsekwencji wynikający z zachowania jest przewidywalny dla dojrzałej biopsychiki.
4. Jeżeli reakcja N-M jako skutek fizjoterapii edukacyjnej ma status odruchu warunkowego postawy ciała, to ciąg konsekwencji wynikający z odruchu jest przewidywalny dla dojrzałej biopsychiki.
5. Jeżeli zachowanie aksjologiczne jest warunkowane świadomością aksjologii postawy ciała, to jest determinowane przewidywalnym odruchem bezwarunkowym lub wyuczonym odruchem warunkowym.
6. Jeżeli reakcje N-M są warunkowane świadomością postawy ciała, to są determinowane przewidywalnym odruchem bezwarunkowym lub wyuczonym odruchem warunkowym bazującym na schemacie odzwierzęcej biologii postawy ciała (akcja – reakcja).
7. Jeżeli konfiguracja wzorców zachowań w istocie stanowi kopię konfiguracji wyuczonych wzorców kształtowania biopsychiki postawy ciała, to wzorce zachowań społecznej psychiki postawy ciała stanowią kopię wzorców wynikających z kształtowania etycznego.
8. Jeżeli konfiguracja wzorców reakcji N-M w istocie stanowi kopię konfiguracji wyuczonych wzorców odruchów warunkowych to reakcje N-M biologii postawy ciała stanowią kopię wzorców wynikających z kształtowania odruchowego w środowisku rodzinnym, gabinetowym i pozagabinetowym.
Spis treści
MRCST – potwierdzona na rtg, bezpieczna koncepcja leczenia skolioz dzieci i osób dorosłych
Wszystkie metody leczenia skolioz to w istocie koncepcje. MRCST ewoluowała przez przeszło 20 lat do aktualnej, skończonej formy leczenia skoliozy. Stało się to po licznych badaniach, analizach w gronie specjalistów, tysiącach godzin spędzonych w publikacjach naukowych jak i w gabinecie z pacjentami. Jej efekty są skutkiem zrozumienia i odpowiedniego podejścia do ćwiczeń samego pacjenta a nie tylko odpowiedniego doboru ćwiczeń. To zawsze jest wynik dobrej współpracy. To jej służy wydana parę lat tumu książka pod tytułem „Rewolucyjne leczenie skolioz”. Podobnie też dedykowana strona przybliża Państwu leczenie skoliozy przez MRCST.
DIAGNOSTYKA
Zebranie danych o dysfunkcjach aparatu ruchu u osób ze skoliozą to pierwszy etap sukcesu
ANALIZA
Analiza danych pozwala na określenie poziomu fizjologicznego aparatu ruchu
NAUKA
Odpowiednie wykonanie oraz nauka ćwiczeń to fundament koncepcji MRCST
SUKCES PACJENTA
Sukcesem Pacjenta jest znaczne zmniejszenie skoliozy dzięki MRCST