Po co nam ta wiedza o duchowej stronie człowieka w MRCST?

Próbując pozbyć się problemów z naszym ciałem zazwyczaj SEPARUJEMU CIAŁO tak daleko od Psychiki, że sięgamy wyłącznie po teorie medyczne a nie BIOKULTUROWE. 

Musimy sobie jednak uświadomić, że człowiek to JEDNOŚĆ PSYCHOFIZYCZNA. Psychika dopełnia naszą biologię. NIE MA żadnej ZDOLNOŚCI PSYCHICZNEJ (odczuwanie, poznawanie, zapamiętywanie, kojarzenie itp.), która byłaby KSZTAŁTOWANA jedynie w procesie kulturowej edukacji. Psychika rozwija się dzięki rozwiniętym strukturom biologicznym i kulturowemu kształtowaniu (wychowanie, dom, szkoła, społeczeństwo). Wiedząc o tym zazwyczaj rozumiemy to w ten sposób: niemowlę musi się rozwijać. Musi być dobrze odżywione oraz należy mu dostarczać różne bodźce czuciowe (głaskanie, przytulanie), słuchowe, wzrokowe. Jednakże ilość receptorów czucia głębokiego jest wielokrotnie większa od tych wcześniej wspomnianych. Czemu więc tak szybko zamieniamy stymulację ruchową dziecka (ruch, zabawa, ćwiczenia) na telefon w ręce swojego dziecka? Dobrze rozwinięte struktury biologiczne pozwolą na kształtowanie psychiki dziecka a najlepszą drogą do tego jest stymulowanie receptorów aparatu ruchu ze względu na ich ilość.

Z kolei kiedy dziecko ma jakieś problemy z rozwojem psychicznym, widzimy zazwyczaj jedną przyczynę – traumę psychiczną. A z pola widzenia znika nam całkowicie przyczyna biologiczna związana ze zbyt małą ilością różnorodnej stymulacji ruchowej. Popadamy w SCHEMAT: zaczynamy sięgać do teorii wyłącznie medycznych kiedy zauważamy problemy ze zdrowiem fizycznym i do teorii jedynie psychologicznych kiedy niepokoją problemy psychiczne.

Zatem musimy teraz podkreślić, że wartość naukową mają jedynie te teorie biologiczne, które UMOŻLIWIAJĄ dopełnienie ich przez teorie nauk humanistycznych. Każda teoria biologiczna, by była uznana za wartościową dla człowieka, ma obowiązek wykazywania jej związku ze sferą psychiczną. 

Rodzic, który w procesie kształtowania psychiki swojego dziecka separuje się od elementarnej znajomości wiedzy biologicznej MOŻE narazić dziecko na przypadkowe efekty rozwoju psychicznego, co może prowadzić do zaburzeń psychicznych.