Teoria terapii skolioz MRCST III

KONKLUZJE FUNDAMENTALNEJ TEORII BIOLOGII POSTAWY CIAŁA

Albert Einstein miał GENIALNĄ, GŁĘBOKĄ intuicję, która nie ujmowała ZMIENIAJYCH SIĘ ZJAWISKA W ŚWIECIE lecz STRUKTURĘ ŚWIATA FIZYCZNEGO. Jego intuicja przełamała genialne, lecz powierzchowne myślenie Newtona. Analiz RZECZYWISTOŚCI FIZYCZNEJ nie należy rozpoczynać od SPOSTRZEŻEŃ lecz od FUNDAMENTALNEJ TEORII RZECZYWISTOŚCI FIZYCZNEJ opisującej FUNDAMENT ZJAWISK FIZYCZNYCH. Struktura świata jest GEOMETRYCZNA a z drugiej strony ENERGETYCZNA. ZMIANA GEOMETRII JEST FUNKCJĄ ENERGII I ODWROTNIE.

Historia nauki pokazuje, że postępy naukowe rozpoczynały się od odkrycia struktury badanej rzeczywistości naukowej, zaś badania empiryczne potwierdzały postępowe intuicje naukowe.

Fizjoterapia ma za sobą ok. 50.000 badań naukowych. Jeden z profesorów biomechaniki tak ocenił ich wynik „W sumie na ich podstawie nic nie wiemy”. Fizjoterapia jako nauka o biologii postawy ciała potrzebuje Fundamentalnej Teorii Postawy Ciała.

Autorska Teoria Fundamentalna ujmuje strukturę postawy ciała jako strukturę biologiczno-psychiczną. Przy czym psychika jest funkcją biologii, a czasami tylko biologia może być funkcją psychiki.

Człowiecza biopsychika permanentnie STAJE SIĘ i dlatego biopsychiki nie można zrozumieć. Odkrywanie biopsychiki nigdy nie ustanie. STAWANIE SIĘ BIOPSYCHIKI nie jest zmianą, gdyż staje się tylko to co JEST możliwe. Konkretna biopsychika jest zaktualizowaną możliwością. Zmiana w postawie ciała zachodzi tylko w akcydensach (w położeniu ciała, w napięciu mięśniowym, w emocji, w świadomości, w potrzebach, w motywacjach). Patologiczne napięcia mięśniowe to stan fizjobiomechanicznego uszczerbku. Świadomość patologicznego napięcia mięśniowego to doznawanie psychofizycznego uszczerbku. Świadomość tego, że wiem, że mam patologiczne napięcie mięśniowe, patologicznie zmienione położenie kręgosłupa to mentalny stan wyboru rozpoczynający się od poznania źródła i granic świadomości zmiany położenia ciała, uświadomienia sobie, że postawa ciała to stan w dużym stopniu zależny od psychiki.

Postawa ciała jest odruchowa, automatyczna. Biolodzy – neurolodzy, fizjolodzy, biomechanicy, fizjoterapeuci – interpretują to twierdzenie „postawa ciała w całości zależy od biologii człowieka”, a przecież:

Jeżeli psychika warunkuje odruch warunkowy to jeżeli przedmiotem świadomości jest zmiana napięcia mięśniowego to przedmiotem odruchu warunkowego będzie zmiana napięcia mięśniowego, która została wpierw wyznaczona świadomym wyborem.

Jeżeli psychika warunkuje sprzężenie zwrotne to sprzężenia zwrotnego nie da się osiągnąć bez świadomości widzenia, świadomości słyszenia, świadomości czucia położenia swojego ciała.

Jeżeli psychika warunkuje świadomą postawę ciała to bez świadomości nie jest możliwe stanie, badanie radiologiczne postawy ciała.

Jeżeli psychika warunkuje świadomą równowagę ciała to bez świadomości nie jest możliwe stanie na jednej kończynie dolnej, chód, wstawanie z fotela.

Aby pacjent miał świadomość tych i wielu innych zjawisk postawy ciała MUSI nabywać WIEDZĘ o tych zjawiskach i integrować ją w obszarze biologiczno – psychicznym.

Autorska TEORIA FUNDAMENTALNA BIOPSYCHIKI POSTAWY CIAŁA jest próbą wyjścia z głębokiego kryzysu w jakim znalazła się:

– fizjoterapia rozszerzająca granice metod fizjoterapeutycznych jedynie w horyzoncie biologii postawy ciała z pominięciem psychiki postawy ciała,
– rodzina, która czerpie wiedzę o postawie ciała z mass mediów rządzonych przez instytucje państwowe i niepaństwowe funkcjonujące pod ochronnym parasolem państw (w Polsce SOSORT, KIF) ustanawiających NOWY ŁAD MEDYCZNY dla pacjentów i fizjoterapeutów (wielokrotnie przy braku akceptacji treści ustaw przez środowisko fizjoterapeutyczne).
– obiektywna nauka zastępowana nauka doktrynalną.

Konkluzje – w postać implikacji logicznych – są ujęte w pięciu grupach tematycznych.

KONKLUZJE DOTYCZĄCE FIZJOTERAPII JAKO NAUKI O BIOLOGII POSTAWY CIAŁA

1. Jeżeli nauki o fizjologii są rozłączne względem nauk o biomechanice, i nauka o biologii postawy ciała jest funkcją nauk o fizjologii oraz nauk o biomechanice , to fizjoterapii jako nauki o kształtowaniu biologii postawy ciała nie da się oddzielić od nauk o fizjologii i nauk o biomechanice.

2. Jeżeli nauka o biologii postawy ciała jest funkcją nauk o fizjologii i nauk o biomechanice, to biologia postawy ciała ma strukturę fizjologiczno-biomechaniczną, co generuje bogate konsekwencje w zakresie wykładni fizjoterapii jako nauki o biologii postawy ciała oraz reakcji N-M postawy ciała.

3. Jeżeli badaniem zjawisk biologii postawy ciała zajmuje się fizjologia oraz badaniem zjawisk biologii postawy ciała zajmuje się biomechanika to badaniem struktury biologii postawy ciała zajmuje się nauka o fizjo-biomechanice.

4. Jeżeli fizjologia i biomechanika są osadzone w teoriach fundamentalnych, dysponujących prawami naukowymi, twierdzeniami teoretycznymi i metodami opartymi na wnioskowaniu dedukcyjnym, to nauka o fizjo-biomechanice musi być nauką konieczną.

5. Jeżeli nauka o fizjologii postawy ciała neguje konieczność dopełniania jej nauką o biomechanice to założenia nauk o fizjologii postawy ciała są doktrynalne i ideologiczne, zniekształcające funkcjonowanie postawy ciała.

6. Jeżeli fizjologia badająca postawę ciała dysponuje biologiczną teorią fundamentalną z układem twierdzeń teoretycznych zredukowanych do zjawisk bioenergetycznych postawy ciała, to w konsekwencji musi oczyścić się z wątków doktrynalnych i ideologicznych tkwiących w fizjologicznej teorii fundamentalnej postawy ciała.

7. Jeżeli fizjologia badająca bioenergetykę postawy ciała jest wymieszana z nauką o psychice postawy ciała, to tym samym fizjoterapia dziedziczy doktrynalną chwiejność semantyczną psychologii, zniekształcając wyniki badań nauk o biologii postawy ciała, w tym wyniki badań fizjoterapii.

8. Jeżeli fizjologia badająca postawę ciała jest wymieszana z matematyką probabilistyczną, to tym samym fizjologia dziedziczy matematyczną strukturę twierdzeń, co oznacza tyle, że wyniki badań postawy ciała, w tym wyniki badań fizjoterapii, opierają się na ilościowej teorii badań, które nie obejmują całego spektrum postawy ciała.

9. Jeżeli fizjoterapia jako nauka o biologii postawy ciała w swoich badaniach nie uwzględnia strukturalnego splotu determinant fizjologii z uwarunkowaniami biomechaniki postawy ciała, to bezwiednie zanurza się w myśleniu dogmatycznym i doktrynalnym.

10. Jeżeli nauka o biomechanice postawy ciała stanowi (nie przeciwieństwo, lecz) istotne rozwinięcie i dopełnienie nauk o fizjologii postawy ciała, to wartość naukową mają jedynie te teorie nauk o biomechanice postawy ciała, które stanowią dopełnienie nauk o fizjologii postawy ciała.

KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII BIOLOGII POSTAWY CIAŁA

1. Jeżeli biologia postawy ciała stanowi ujednostkowienie fizjologii i biomechaniki, to postawa ciała ma strukturę fizjologiczno-biomechaniczną; ujednostkowienie pierwsze determinuje fizjologiczny aspekt postawy ciała, zaś ujednostkowienie drugie warunkuje biomechaniczny aspekt postawy ciała.

2. Jeżeli biologia postawa ciała stanowi dualną jedność fizjologii rozwoju i biomechaniki kształtowania, to podłożem biologii postawy ciała jest fizjologiczny rozwój struktur wrodzonych oraz biomechaniczne kształtowanie w ramach fizjoterapii jako nauki o biologii postawy ciała, przy czym dualna jedność może być zaburzona z określonych powodów, przyczyniając się do większych lub mniejszych zniekształceń postawy ciała.

3. Jeżeli głębia i granice biologii postawy ciała wyznaczają predyspozycje wrodzone, które w procesie rozwoju i kształtowania przyjmują postać dyspozycji, zaś dyspozycje w ramach fizjoterapii jako nauki o biologii postawy ciała są kształtowane zgodnie z rozpoznanymi predyspozycjami, to wtedy zachodzi harmonia między fizjologicznym rozwojem a biomechanicznym kształtowaniem: brak harmonii, generuje asymetrię napięć mięśniowych, gdzie asymetria napięć generuje zaburzenia biomechaniki, które generują patologiczne postawy ciała.

4. Jeżeli fizjologiczny rozwój biologii postawy ciała nie jest zrównoważony z biomechanicznym kształtowaniem, to brak zrównoważenia może prowadzić do zaburzeń postawy ciała.

5. Jeżeli genetyczna struktura wrodzona fizjologiczno-biomechaniczna postawy ciała jest uszkodzona, to ten fakt skutkuje niedorozwojem, co w konsekwencji prowadzi do patologicznych napięć mięśniowych.

6. Jeżeli biomechaniczne kształtowanie postawy ciała jest nieadekwatne do predyspozycji fundowanych fizjologicznym rozwojem, to nieadekwatność (poprzez asymetryczne napięcia ) może prowadzić do dysfunkcji postawy ciała, co może być powodem zaburzeń postawy ciała.

7. Jeżeli uzyskanie energii biomechanicznej postawy ciała jest determinowane intensywnością pobudzeń fizjologii postawy ciała, to zrównoważenie pobudzeń fizjologii postawy ciała i reakcji biomechanicznych postawy ciała mają istotny wpływ na wszechstronnie ukształtowaną postawę ciała.

8. Jeżeli dysfunkcje dotyczą zaburzeń struktur fizjologiczno – biomechanicznych postawy ciała lub są konsekwencją niedorozwoju struktur fizjologiczno – biomechanicznych postawy ciała, uszkodzeń komórek nerwowych OUN postawy ciała, braku zrównoważonego rozwoju fizjologicznego względem biomechanicznego kształtowania postawy ciała, to są zaburzone odruchy bezwarunkowe oraz możliwość odruchowego kształtowania postawy ciała.

KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII KSZTAŁTOWANIA BIOLOGII POSTAWY CIAŁA

1. Jeżeli kształtowanie biologii postawy ciała sprowadza się do wydobywania predyspozycji wrodzonych struktur fizjologii postawy ciała oraz biomechanicznego kształtowania atrybutów fizjologii postawy ciała w ramach wyznaczonych predyspozycji struktur wrodzonych, to teorie fizjoterapii nieuwzględniające tej fizjologiczno-biomechanicznej zależności są kwalifikowane jako doktryny kształtowania postawy ciała realizujące programy ideologiczne.
2. Jeżeli wszystkie struktury biologii postawy ciała są konsekwencją rozwijających się predyspozycji przekazywanych genetycznie, lecz kształtowanych fizjoterapeutycznie, to bez elementarnej wiedzy z zakresu fizjologii i biomechaniki wszelkie kształtowanie biologii postawy ciała jest mniej lub bardziej przypadkowe.

KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII FIZJO – BIOMECHANIKI

1. Jeżeli fizjo-biomechanika postawy ciała stanowi dualną jedność fizjologicznego rozwoju z biomechanicznym kształtowaniem, to fizjo-biomechanika jest konsekwencją fizjologicznego rozwinięcia struktury wrodzonej biologii postawy ciała oraz jej kształtowania.

2. Jeżeli głębia i granice fizjo-biomechaniki wyznaczają predyspozycje wrodzone, które w procesie rozwoju i kształtowania przyjmują postać dyspozycji, to fizjo-biomechanikę konstytuują: (1) predyspozycje ujawniające się w procesie fizjologicznego rozwoju wyłaniające się z genetycznych struktur wrodzonych, (2) właściwe wydobywanie i kształtowanie predyspozycji fizjologicznych w środowisku biologii postawy ciała i w środowisku przyrody postawy ciała, na które składają się: (2a) infoenergetyczne kształtowanie procesów fizjologicznych biomechaniki postawy ciała, zgodne z predyspozycjami kształtowanej fizjologii, które prawidłowo (lub nieprawidłowo) są rozpoznawane przez kształtującego, (2b) kształtowanie odruchów warunkowymi w ramach fizjoterapii w środowisku przyrodniczym postawy ciała, (2c) odtworzenie empirycznej wiedzy naukowej w trakcie ćwiczeń, zgodne z przekazaną wiedzą przez fizjoterapeutów, którzy prawidłowo (lub nieprawidłowo) rozumieją logiczno-gramatyczną strukturę wiedzy ujętej w zdaniach, (2d) umiejętne korzystanie z nabytych doświadczeń w trakcie ćwiczeń.

3. Jeżeli fizjo-biomechanika postawy ciała determinowana jest predyspozycjami rozwijanych struktur wrodzonych, infoenergetycznym kształtowaniem procesów fizjologicznych biomechaniki postawy ciała oraz ukształtowanymi odruchami warunkowymi w środowisku przyrodniczym postawy ciała, to fizjo-biomechaniczne reakcje N-M warunkuje mniej lub bardziej dojrzała biopsychika postawy ciała.

4. Jeżeli biopsychika postawy ciała dysponuje mechanizmem regulacyjnym, integrującym świadomość postawy ciała i fizjo-biomechniczne reakcje N-M w środowisku przyrodniczym, to biopsychika warunkuje dyspozycje w zakresie uświadomienia schematów działań i spostrzeżeń wedle wiedzy naukowej uformowanej przez pacjenta, co gwarantuje powtarzalną spójność zachowań w określonych sytuacjach.

5. Jeżeli biopsychika postawy ciała dysponuje mechanizmem regulacyjnym, integrującym świadomość postawy ciała, infoenergetyczne procesy fizjologiczne biomechaniki postawy ciała i ukształtowane odruchy warunkowe postawy ciała, to biopsychika warunkuje dyspozycje w zakresie kontroli, oceny i sprawczości reakcji N-M.

6. Jeżeli energia śwaidomości postawy ciała korzysta z energii fizjologii postawy ciała i uzyskanie energii aktywizującej świadomość postawy ciała jest możliwe dzięki zintensyfikowaniu zjawisk biomechnicznych postawy ciała, to w biopsychice postawy ciała da się wyróżnić spektrum sublimacji energii, począwszy od energii fizjologii postawy ciała, po energię biomechaniczną a skończywszy na energii świadomości postawy ciała, umożliwiającej spostrzeżenia związane z postawą ciała.

7. Jeżeli uzyskanie energii świadomości psychiki postawy ciała jest determinowane zintensyfikowaniem zjawisk biomechanicznych postawy ciała, to zrównoważone działania świadomości i podświadomości psychiki postawy ciała mają istotny wpływ na wszechstronną kondycję biopsychiki postawy ciała; energia świadomości psychiki postawy ciała oświetla pod-świadomość postawy ciała, co czasami umożliwia spostrzeżenia fizjo-biomechanicznych procesów i odczytanie konkretnej treści zawartych w empirycznej teorii postawy ciała.

8. Jeżeli dysfunkcja fizjo-biomechaniki postawy ciała dotyczy zaburzeń biomechaniki i/lub fizjologii postawy ciała lub jest konsekwencją niedorozwoju, uszkodzeń komórek nerwowych OUN i obwodowego układu nerwowego postawy ciała, braku zrównoważonego rozwoju fizjologicznego względem biomechanicznego kształtowania postawy ciała, to jest zaburzona aktywność podświadomej, świadomej i nad-świadomej psychiki postawy ciała.

KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII REAKCJI N-M

1. Jeżeli reakcja N-M jako skutek fizjoterapii ma status odruchu bezwarunkowego, to ciąg konsekwencji wynikający z odruchu bezwarunkowego jest przewidywalny.

2. Jeżeli reakcja N-M jako skutek fizjoterapii ma status odruchu warunkowego, to ciąg konsekwencji wynikający z odruchu bezwarunkowego jest przewidywalny.

3. Jeżeli reakcje N-M są warunkowane świadomością postawy ciała, to są determinowane przewidywalnym odruchem bezwarunkowym lub wyuczonym odruchem warunkowym bazującym na schemacie odzwierzęcej biologii postawy ciała (akcja – reakcja).

4. Jeżeli konfiguracja wzorców reakcji N-M w istocie stanowi kopię konfiguracji wyuczonych wzorców kształtowania biopsychiki postawy ciała, to fizjo-biomechaniczne wzorce reakcji N-M postawy ciała stanowią kopię wzorców wynikających z kształtowania biopsychiki postawy ciała.

5. Jeżeli konfiguracja wzorców reakcji N-M w istocie stanowi kopię konfiguracji wyuczonych wzorców odruchów warunkowych to fizjo-biomechaniczne reakcje N-M stanowią kopię wzorców wynikających z kształtowania odruchowego w środowisku przyrodniczym.