Albert Einstein miał GENIALNĄ, GŁĘBOKĄ intuicję, która nie ujmowała ZMIENIAJYCH SIĘ ZJAWISKA W ŚWIECIE lecz STRUKTURĘ ŚWIATA FIZYCZNEGO. Jego intuicja przełamała genialne, lecz powierzchowne myślenie Newtona. Analiz RZECZYWISTOŚCI FIZYCZNEJ nie należy rozpoczynać od SPOSTRZEŻEŃ lecz od FUNDAMENTALNEJ TEORII RZECZYWISTOŚCI FIZYCZNEJ opisującej FUNDAMENT ZJAWISK FIZYCZNYCH. Struktura świata jest GEOMETRYCZNA a z drugiej strony ENERGETYCZNA. ZMIANA GEOMETRII JEST FUNKCJĄ ENERGII I ODWROTNIE.
Historia nauki pokazuje, że postępy naukowe rozpoczynały się od odkrycia struktury badanej rzeczywistości naukowej, zaś badania empiryczne potwierdzały postępowe intuicje naukowe.
Fizjoterapia ma za sobą ok. 50.000 badań naukowych. Jeden z profesorów biomechaniki tak ocenił ich wynik „W sumie na ich podstawie nic nie wiemy”. Fizjoterapia jako nauka o biologii postawy ciała potrzebuje Fundamentalnej Teorii Postawy Ciała.
Autorska Teoria Fundamentalna ujmuje strukturę postawy ciała jako strukturę biologiczno-psychiczną. Przy czym psychika jest funkcją biologii, a czasami tylko biologia może być funkcją psychiki.
Człowiecza biopsychika permanentnie STAJE SIĘ i dlatego biopsychiki nie można zrozumieć. Odkrywanie biopsychiki nigdy nie ustanie. STAWANIE SIĘ BIOPSYCHIKI nie jest zmianą, gdyż staje się tylko to co JEST możliwe. Konkretna biopsychika jest zaktualizowaną możliwością. Zmiana w postawie ciała zachodzi tylko w akcydensach (w położeniu ciała, w napięciu mięśniowym, w emocji, w świadomości, w potrzebach, w motywacjach). Patologiczne napięcia mięśniowe to stan fizjobiomechanicznego uszczerbku. Świadomość patologicznego napięcia mięśniowego to doznawanie psychofizycznego uszczerbku. Świadomość tego, że wiem, że mam patologiczne napięcie mięśniowe, patologicznie zmienione położenie kręgosłupa to mentalny stan wyboru rozpoczynający się od poznania źródła i granic świadomości zmiany położenia ciała, uświadomienia sobie, że postawa ciała to stan w dużym stopniu zależny od psychiki.
Postawa ciała jest odruchowa, automatyczna. Biolodzy – neurolodzy, fizjolodzy, biomechanicy, fizjoterapeuci – interpretują to twierdzenie „postawa ciała w całości zależy od biologii człowieka”, a przecież:
Jeżeli psychika warunkuje odruch warunkowy to jeżeli przedmiotem świadomości jest zmiana napięcia mięśniowego to przedmiotem odruchu warunkowego będzie zmiana napięcia mięśniowego, która została wpierw wyznaczona świadomym wyborem.
Jeżeli psychika warunkuje sprzężenie zwrotne to sprzężenia zwrotnego nie da się osiągnąć bez świadomości widzenia, świadomości słyszenia, świadomości czucia położenia swojego ciała.
Jeżeli psychika warunkuje świadomą postawę ciała to bez świadomości nie jest możliwe stanie, badanie radiologiczne postawy ciała.
Jeżeli psychika warunkuje świadomą równowagę ciała to bez świadomości nie jest możliwe stanie na jednej kończynie dolnej, chód, wstawanie w fotela.
Aby pacjent miał świadomość tych i wielu innych zjawisk postawy ciała MUSI nabywać WIEDZĘ o tych zjawiskach i integrować ją w obszarze biologiczno – psychicznym.
Autorska TEORIA FUNDAMENTALNA BIOPSYCHIKI POSTAWY CIAŁA jest próbą wyjścia z głębokiego kryzysu w jakim znalazła się:
– fizjoterapia rozszerzająca granice metod fizjoterapeutycznych jedynie w horyzoncie biologii postawy ciała z pominięciem psychiki postawy ciała,
– rodzina, która czerpie wiedzę o postawie ciała z mass mediów rządzonych przez instytucje państwowe i niepaństwowe funkcjonujące pod ochronnym parasolem państw (w Polsce SOSORT, KIF) ustanawiających NOWY ŁAD MEDYCZNY dla pacjentów i fizjoterapeutów (wielokrotnie przy braku akceptacji treści ustaw przez środowisko fizjoterapeutyczne).
– obiektywna nauka zastępowana nauka doktrynalną.
Konkluzje – w postać implikacji logicznych – są ujęte w pięciu grupach tematycznych.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE EDUKACJI FIZJOTERAPEUTYCZNEJ
1. Jeżeli nauki o biologii są rozłączne względem nauk o psychice, i nauka o psychice postawy ciała jest funkcją nauk o biologii oraz nauk o psychice, to edukacji fizjoterapeutycznej jako nauki o kształtowaniu psychiki postawy ciała nie da się oddzielić od nauk o biologii i nauk o psychice.
2. Jeżeli nauka o psychice postawy ciała jest funkcją nauk o biologii i nauk o psychice, to psychika postawy ciała ma strukturę biomentalną, co generuje bogate konsekwencje w zakresie wykładni edukacji fizjoterapeutycznej, biomentalności psychiki postawy ciała oraz zachowań i reakcji N-M postawy ciała.
3. Jeżeli badaniem zjawisk fizycznych dynamiki biologii psychiki postawy ciała zajmuje się neurobiologia to badaniem zjawisk mentalnych psychiki postawy ciała zajmuje się psychologia.
4. Jeżeli neurobiologia jest osadzone w teorii fundamentalnej, dysponującej prawami naukowymi, twierdzeniami teoretycznymi i metodami opartymi na wnioskowaniu dedukcyjnym, natomiast psychologia korzysta z interpretacji i wnioskowania indukcyjnego, to pierwsze jest konieczne, zaś druga jest przygodna.
5. Jeżeli podłożem psychologii badającej psychikę postawy ciała nie są nauki o neurobiologii, to podłożem są założenia doktrynalne i ideologiczne, zniekształcające myślenie i reakcje N-M postawy ciała; im bardziej psychologia badająca psychikę postawy ciała dystansuje się od nauki o biologii psychiki postawy ciała, tym bardziej jest podatna na formułowanie doktryn i ideologii, zamazujących różnice między myśleniem teoretycznym a myśleniem doktrynalnym.
6. Jeżeli dopełnieniem nauki o biologii psychiki postawy ciała nie są nauki o psychologii badającej psychikę postawy ciała (np. dopełnieniem jest socjologia, politologia, matematyka probabilistyczna), to założenia nauki o biologii postawy ciała są doktrynalne i ideologiczne, zniekształcające funkcjonowanie psychiki postawy ciała; im bardziej neurobiologia badająca biologię psychiki postawy ciała dystansuje się od nauki o mentalności psychiki postawy ciała (abstrakcyjności, niefizyczności), tym bardziej jest podatna na formułowanie doktryn i ideologii, zamazujących różnice między myśleniem teoretycznym a myśleniem doktrynalnym.
7. Jeżeli nauka o biologii psychiki postawy ciała badającej biologię psychiki postawy ciała neguje konieczność dopełniania jej nauką o mentalności psychiki postawy ciała to założenia nauka o biologii psychiki postawy ciała są doktrynalne i ideologiczne, zniekształcające funkcjonowanie psychiki postawy ciała.
8. Jeżeli psychologia badająca psychikę postawy ciała będzie dysponowała teorią fundamentalną z układem twierdzeń teoretycznych, to w konsekwencji oczyści się z wątków doktrynalnych i ideologicznych; w psychologii badającej psychikę postawy ciała nazbyt łatwo w obręb wiedzy naukowej wkrada się wiedza doktrynalna, ujmowana w języku potocznym o chwiejnej semantyce, zniekształcająca proces edukacji fizjoterapeutycznej.
9. Jeżeli neurobiologia badająca biologię psychiki postawy ciała dysponuje biologiczną teorią fundamentalną z układem twierdzeń teoretycznych zredukowanych do biologii postawy ciała, to w konsekwencji musi oczyścić się z wątków doktrynalnych i ideologicznych tkwiących w biologicznej teorii fundamentalnej postawy ciała.
10. Jeżeli psychologia badająca psychikę postawy ciała jest wymieszana z ideologiami społeczno – politycznymi, to tym samym socjologia i politologia dziedziczy doktrynalną chwiejność semantyczną, zniekształcając wyniki badań fizjoterapii edukacyjnej.
11. Jeżeli neurobiologia badająca biologię psychiki postawy ciała jest wymieszana z ideologiami społeczno – politycznymi, to tym samym neurobiologia badająca biologię postawy ciała dziedziczy doktrynalną chwiejność semantyczną socjologii i politologii, zniekształcając wyniki badań nauk o biologii postawy ciała, w tym wyniki badań edukacji fizjoterapeutycznej.
12. Jeżeli neurobiologia badająca biologię psychiki postawy ciała jest wymieszana z matematyką probabilistyczną, to tym samym biologia badająca biologię psychiki postawy ciała dziedziczy matematyczną strukturę twierdzeń, zniekształcając wyniki badań postawy ciała, w tym wyniki badań edukacji fizjoterapeutycznej w tego powodu, iż badania ilościowe nie mogą obiektywizować wyników badań z istoty subiektywnych.
13. Jeżeli edukacja fizjoterapeutyczna w swoich badaniach nie uwzględniają strukturalnego splotu determinant biologicznych z uwarunkowaniami psychiki postawy ciała, to bezwiednie zanurza się w myśleniu dogmatycznym i doktrynalnym; ze względu na próby dekompozycji psychiki postawy ciała istnieje pilna potrzeba oczyszczenia nauk o biologii psychiki postawy ciała, w tym edukacji fizjoterapeutycznej z wszelkich naleciałości doktrynalnych.
14. Jeżeli nauki o mentalności psychiki postawy ciała stanowią (nie przeciwieństwo, lecz) istotne rozwinięcie i dopełnienie nauk o biologii psychiki postawy ciała, to wartość naukową mają jedynie te teorie nauk o psychice postawy ciała, które stanowią dopełnienie nauk o biologii psychiki postawy ciała, łącznie z aparaturą logiczno-metodologiczną.
15. Jeżeli edukacja fizjoterapeutyczna psychiki postawy ciała nie odzwierciedla całej kompozycji kształtowania psychiki postawy ciała, to wartość naukową mają jedynie te teorie edukacji fizjoterapeutycznej postawy ciała, które stanowią unię nauk o psychice i nauk o biologii.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII BIOMENTALNOŚCI PSYCHIKI POSTAWY CIAŁA
1. Jeżeli psychika postawy ciała stanowi ujednostkowienie fizycznej biologii i mentalnej psychologii, to psychika ma strukturę biomentalną (bioabstrakcyjną); ujednostkowienie pierwsze determinuje neurofizjologiczny aspekt psychiki postawy ciała, zaś ujednostkowienie drugie warunkuje mentalny aspekt psychiki postawy ciała.
2. Jeżeli biomentalność psychiki postawy ciała stanowi dualną jedność neurobiologicznego rozwoju i edukacyjnego kształtowania, to podłożem biomentalność psychiki postawy ciała jest neurobiologiczny rozwój struktur wrodzonych oraz edukacyjne kształtowanie w ramach edukacji fizjoterapeutycznej, przy czym dualna jedność może być zaburzona z określonych powodów, przyczyniając się do większych lub mniejszych zniekształceń biomentalności psychiki postawy ciała.
3. Jeżeli głębia i granice biomentalności psychiki postawy ciała wyznaczają predyspozycje wrodzone, które w procesie rozwoju i kształtowania przyjmują postać dyspozycji, zaś dyspozycje w ramach edukacji fizjoterapeutycznej są kształtowane zgodnie z rozpoznanymi predyspozycjami, to wtedy zachodzi harmonia między neurobiologicznym rozwojem a edukacyjnym kształtowaniem: brak harmonii, czyli dysharmonia, generuje napięcia, gdzie nadmiar napięć generuje psychonerwice, zaburzenia psychiczne, które mogą generować patologiczne biomentalności psychiki postawy ciała (biomentalności słabo edukujące się).
4. Jeżeli biologiczny rozwój biomentalności psychiki postawy ciała nie jest zrównoważony z edukacyjnym kształtowaniem, to brak zrównoważenia może prowadzić do zaburzeń psychiki postawy ciała.
5. Jeżeli genetyczna struktura wrodzona biomentalności psychiki postawy ciała jest uszkodzona lub są mikroszkodzenia mózgu biomentalności psychiki postawy ciała, to ten fakt może skutkować niedorozwojem, co w konsekwencji może prowadzić do zachowań niepożądanych.
6. Jeżeli edukacyjne kształtowanie biomentalności psychiki postawy ciała jest nieadekwatne do predyspozycji fundowanych biologicznym rozwojem, to nieadekwatność (poprzez napięcia, stres, bunt, nerwice) może prowadzić do dysfunkcji, co może być powodem aberracji psychiki postawy ciała.
7. Jeżeli edukacja odruchu warunkowego w ramach edukacji fizjoterapeutycznej nie jest adekwatna do odruchu bezwarunkowego, to brak adekwatności grozi napięciami, nerwicami czy zaburzeniami biomentalności psychiki postawy ciała.
8. Jeżeli biologiczny rozwój biomentalności psychiki postawy ciała jest możliwy dzięki energii biologii, zaś edukacyjne kształtowanie jest możliwe dzięki energii środków przekazu (np. dźwięk wypowiadanego słowa), to w biomentalności psychiki postawy ciała da się wyróżnić spektrum sublimacji energii, począwszy od energii dostarczanej przez pożywienie, a skończywszy na energii nad – świadomości psychiki postawy ciała, umożliwiającej rozszerzenie spektrum teoretycznego.
9. Jeżeli energia biomentalności psychiki postawy ciała korzysta z energii biologii i uzyskanie energii aktywizującej nad – świadomość psychiki postawy ciała jest możliwe dzięki redukcji zjawisk świadomości psychiki postawy ciała, to owa redukcja umożliwia formację nad – świadomej psychiki postawy ciała.
10. Jeżeli uzyskanie wysublimowanej energii nad – świadomości psychiki postawy ciała jest determinowane redukcją zjawisk świadomości postawy ciała, to zrównoważone działania świadomości i nad-świadomości psychiki postawy ciała mają istotny wpływ na wszechstronną kondycję biomentalności psychiki postawy ciała; energia nad – świadomości psychiki postawy ciała oświetla nad – świadomość postawy ciała, co umożliwia refleksję i medytację oraz kreowanie moralnych zachowań postawy ciała i odczytanie symboli zawartych w fundamentalnej teorii postawy ciała.
11. Jeżeli aberracja dotyczy zaburzeń psychicznych postawy ciała lub jest konsekwencją niedorozwoju neurobiologicznego psychiki postawy ciała, mikrouszkodzeń komórek nerwowych mózgu psychiki postawy ciała, braku zrównoważonego rozwoju neurobiologicznego względem edukacyjnego kształtowania świadomości postawy ciała, to jest zaburzona aktywność nad – świadomej psychiki postawy ciała, wolitywnej psychiki postawy ciała i aksjologicznej nad – świadomości postawy ciała.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII KSZTAŁTOWANIA BIOMENTALNOŚCI PSYCHIKI POSTAWY CIAŁA
1. Jeżeli kształtowanie biomentalności psychiki postawy ciała sprowadza się do wydobywania predyspozycji wrodzonych struktur nad-świadomych postawy ciała oraz kształtowania atrybutów nad-świadomych postawy ciała w ramach wyznaczonych predyspozycji struktur wrodzonych, to teorie nieuwzględniające tej biomentalnej zależności są kwalifikowane jako doktryny kształtowania biomentalności psychiki postawy ciała realizujące programy ideologiczne.
2. Jeżeli wszystkie struktury nad-świadomej psychiki postawy ciała są konsekwencją rozwijających się predyspozycji przekazywanych genetycznie, lecz edukacyjne kształtowanych, to bez elementarnej wiedzy z zakresu neurobiologii wszelkie kształtowanie biomentalności psychiki postawy ciała jest mniej lub bardziej przypadkowe, czego konsekwencją są możliwe nieprzystosowania moralnej postawy ciała.
3. Jeżeli rodzic ma na uwadze dobro moralne dziecka, to powinien wdrażać teorie kształtowania biomentalności psychiki postawy ciała, a nie doktryny kształtowania biomentalności psychiki postawy ciała; indoktrynacja kształtowania biomentalności psychiki postawy ciała zawsze prowadzi do moralnie niepożądanych skutków.
4. Jeżeli pacjent – przez swe moralnie dobre lub złe czyny kształtujące moralną psychikę postawy ciała – staje się dobry moralnie lub zły moralnie, to pacjent przez swoje zachowanie kształtuje uniwersalną aksjologię, gdyż jakość czynu moralnego przechodzi na jakość sprawcy.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII BIOMENTALNOŚCI
1. Jeżeli biomentalność psychiki postawy ciała stanowi dualną jedność biologicznego rozwoju z edukacyjnym kształtowaniem, to biomentalność jest konsekwencją biologicznego rozwinięcia struktury wrodzonej psychiki postawy ciała oraz jej edukacyjnego kształtowania.
2. Jeżeli głębia i granice biomentalności wyznaczają predyspozycje wrodzone, które w procesie rozwoju i kształtowania przyjmują postać dyspozycji, to biomentalność konstytuują: (1) predyspozycje ujawniające się w procesie biologicznego rozwoju nad – śwaidomości postawy ciała, wyłaniające się z genetycznych struktur wrodzonych, (2) właściwe wydobywanie i kształtowanie predyspozycji w środowisku rodzinnym,, na które składają się: (2a) aksjologiczne i normatywne kształtowanie nad – świadomości postawy ciała, zgodne z predyspozycjami kształtowanej nad – świadomości postawy ciała, które prawidłowo (lub nieprawidłowo) są rozpoznawane przez rodzica, (2b) świadome przyswajanie wiedzy naukowej, zgodne z predyspozycjami rodziców, którzy prawidłowo (lub nieprawidłowo) rozumieją logiczno-gramatyczną strukturę wiedzy ujętej w zdaniach, (2c) nad – świadome odkrywanie idei biomentalności psychiki postawy ciała, zgodne z przekazywaną wiedzą naukową i pozanaukową, którzy prawidłowo (lub nieprawidłowo) rozumieją logiczno-gramatyczną strukturę wiedzy ujętej w zdaniach, (2d) umiejętne korzystanie z nabytych doświadczeń, (2e) roztropne zachowania nakierowane na dobro indywidualne.
3. Jeżeli biomentalność psychiki postawy ciała dysponuje mechanizmem regulacyjnym, integrującym myślenie nad – świadomości i zachowanie w środowisku rodzinnym, ze względu na możliwe cele, to biomentalność warunkuje dyspozycje w zakresie motywacji, schematów działań, emocji, spostrzeżeń i sądów, ale i gwarantuje powtarzalną spójność zachowań w określonych sytuacjach.
4. Jeżeli indywidualna biomentalność psychiki postawy ciała jest niepowtarzalna w szczegółach, to tym samym trudno jest wyznaczyć linię demarkacyjną, oddzielającą zmysłowo rejestrowane środowisko biologii postawy ciała od rozumienia samoświadomości postawy ciała, co sprowadza się do zróżnicowania tego co subiektywne i tego co obiektywne.
KONKLUZJE DOTYCZĄCE TEORII ZACHOWAŃ WARUNKOWANYCH BIOMENTALNOŚCIĄ
1. Jeżeli biomentalność psychiki postawy ciała z natury jest moralnie dobra lub moralnie zła, to kształtowanie edukacyjne nie jest w stanie zmienić jej natury, choć może ją wzmocnić lub osłabić, jako że przez swe moralnie dobre lub moralnie złe zachowanie – biomentalność kształtuje samą siebie w granicach wyznaczonych przez predyspozycje.
2. Jeżeli zachowanie ma status świadomego postępowania normatywnego lub świadomego czynu aksjologicznego, to ciąg konsekwencji wynikający z zachowania moralnegojest przewidywalny dla dojrzałej biomentalności.
3. Jeżeli zachowanie jest warunkowane nad – świadomością psychiki postawy ciała, to jest przede wszystkim warunkowane nad – świadomym oglądem idei biopsychiki postawy ciała, nad – świadomą wolą lub nad – świadomą aksjologia, czyli wartościami uniwersalnymi i normami moralnymi.
4. Jeżeli konfiguracja wzorców zachowań w istocie stanowi kopię konfiguracji wyuczonych wzorców kształtowania biomentalność psychiki postawy ciała, to wzorce zachowań moralnych indywidualnej nad – świadomości postawy ciała stanowią kopię wzorców wynikających z kształtowania moralnego.
